0
520
Nasza spółka zajmuje się produkcją materiałów używanych m.in. w budownictwie. Jakiś czas temu zgłosiła się do nas osoba podająca się za przedstawiciela dużej firmy z Niemiec z zamówieniem na dużą partię materiału. Po omówieniu warunków dostawy osoba ta przesłała podpisane zamówienie z pieczątką firmy, a następnie towar został dostarczony przez współpracującego z nami przewoźnika na wskazaną budowę na terytorium Niemiec (posiadamy podpisany dokument CMR). Numer VAT kontrahenta został również pozytywnie zweryfikowany przez nas w VIES. Po upływie terminu płatności księgowa zadzwoniła pod numer osoby, która składała zamówienie, ale telefon nie odpowiadał. Po wykonaniu telefonu na numer wskazany na stronie internetowej niemieckiej spółki okazało się, że osoba, która zgłosiła się do nas, w ogóle nie pracuje w tej firmie, a firma nigdy nie składała takiego zamówienia oraz go nie otrzymała. Spółka złożyła zawiadomienie do prokuratury, ale czy w tej sytuacji powinniśmy opodatkować transakcję VAT?
Odpowiedź
Nie, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dostarczenie towaru w wyniku oszustwa czy też jego kradzież nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
Uzasadnienie
Zgodnie z art.5 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług czynnością opodatkowaną VAT jest m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Pamiętaj!
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel.
I w tym miejscu pojawia się główna wątpliwość – faktem jest bowiem, że po otrzymaniu zamówienia spółka, za pośrednictwem przewoźnika, dostarczyła towar pod wskazany adres w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej, ale czy tak naprawdę doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel?
Zagadnieniem tym i zbliżonymi do niego zajmowały się zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i polskie sądy administracyjne. W wyroku z dnia 14 lipca 2005 r. (sygn. akt: C-453/03) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że kradzież towarów nie może być traktowana jak dostawa towarów, a zatem nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. „Kradzież towarów czyni podmiot, który się jej dopuszcza, jedynie ich dzierżycielem. Jej skutkiem nie jest uzyskanie przez sprawcę uprawnienia do rozporządzania towarami jak właściciel” – argumentował TSUE.
Na cytowany wyrok TSUE powołał się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, który w wyroku z dnia 26 stycznia 2023 r. (sygn. akt: I SA/Kr 1154/22), wydanym w sprawie spółki, która również stała się ofiarą oszustwa, a w konsekwencji kradzieży towaru, argumentował następująco: „Podobny pogląd dominuje w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W szczególności w wyroku z dnia 14 lipca 2005 r., C-435/03 podkreśla się, że kradzież towarów nie wiąże się z charakterystycznym dla odpłatnej dostawy towarów świadczeniem wzajemnym. Kradzież nie mieści się w pojęciu świadczenia wzajemnego, ponieważ z natury świadczenia tego typu wynika, i...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 papierowych oraz cyfrowych wydań magazynu
- Dostęp online do aktualnych i archiwalnych wydań czasopisma oraz dostęp do dodatkowych materiałów
- Nielimitowane konsultacje
- ...i wiele więcej!
Jeśli jesteś Prenumeratorem, zaloguj się, aby przeczytać artykuł w całości.
