Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygnaturze II FSK 1250/10 z 3 lutego 2012 roku.
Sytuacja podatnika
W omawianym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się odnośnie dopuszczalności prowadzenia postępowania mającego na celu wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w sytuacji, gdy wnioskodawca dysponował już niekorzystną dla siebie interpretacją co do przedstawionej sytuacji podatkowej.
Uzasadnienie Naczelnego Sądu Administracyjnego
W uzasadnieniu wydanego wyroku NSA przywołał między innymi art.14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa, który w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej nakazuje stosować między innymi przepis art.121 §1 ustawy, nakazujący prowadzenie postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. NSA przywołał podkreślaną w literaturze przedmiotu zasadę, że postępowanie budzące zaufanie to postępowanie staranne i merytorycznie poprawne, gdzie traktuje się równo interesy podatnika i Skarbu Państwa, nie zmienia się ocen tych interesów, a materialno-prawnych wątpliwości nie rozstrzyga się na niekorzyść podatnika. Zdaniem Sądu, w myśl tej zasady, konsekwencją postępowania w sprawie wydania interpretacji prawa podatkowego ma być przede wszystkim zapewnienie jednolitości w stosowaniu prawa podatkowego.
Stosownie do treści art. 14a ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne).
Wolą ustawodawcy minister właściwy do spraw finansów publicznych może również z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Tym samym orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania z urzędu zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie.
Reasumując, nawet w sytuacji gdy stan faktyczny i prawny objęty wnioskami podatnika jest tożsamy, to w świetle art. 14c § 2, art. 14e § 1 oraz 14h ordynacji podatkowej, organ podatkowy ma obowiązek zbadania kolejnego wniosku interpretacyjnego podatnika.
Podstawa prawna: art.14c §2, art.14e §1, art.14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa.
