0
966
Podatnik, który organizuje turnusy rehabilitacyjne wraz z usługami dodatkowymi, nie spełniające kryteriów, o których mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, nie korzysta ze zwolnienia w podatku VAT.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 października 2012 roku nr IBPP3/443-690/12/EJ.
Sytuacja podatnika
Podatnik w ramach wykonywanej działalności zamierza świadczyć usługi polegające na przyjmowaniu i obsługiwaniu cyklicznych turnusów rehabilitacyjnych wraz z zakwaterowaniem. Zabiegi rehabilitacyjne będą proponowane przez fizjoterapeutę na podstawie skierowania od lekarza specjalisty lub wywiadu badania pacjenta. Zabiegi rehabilitacyjne wykonywane będą przez fizjoterapeutę, technika fizjoterapeutę, pielęgniarkę lub lekarza.
Podatnik nie jest podmiotem leczniczym oraz nie posiada statusu podmiotu leczniczego. Wykonywane przez Podatnika usługi nie będą usługami turnusów rehabilitacyjnych w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Również świadczone usługi nie są usługami turystycznymi opodatkowanymi na zasadzie marży.
Świadczone przez Podatnika usługi turnusów rehabilitacyjnych to usługa kompleksowa składająca się z usługi rehabilitacyjnej świadczonej przez rehabilitanta oraz usług dodatkowych świadczonych przez Podatnika.
W związku z powyższym Podatnik zwrócił się do organu podatkowego z zapytaniem, czy powyższe turnusy rehabilitacyjne (pobyt + świadczenie rehabilitacyjne) będą mogły korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19, 19a ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 25 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia korzystają usługi mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), świadczone przez podmioty lecznicze, bądź przez przedstawicieli zawodów medycznych (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące inne zawody medyczne oraz psychologów). Zatem zwolnienie to obejmuje tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty). Jeśli głównym celem świadczenia nie będzie profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia, to wówczas nie będzie ono objęte zwolnieniem podatkowym.
Natomiast z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19a ww. ustawy wynika, iż powyższe usługi podlegają zwolnieniu od podatku również w sytuacji, gdy pomiędzy bezpośrednim świadczeniodawcą usługi, a pacjentem istnieje trzeci podmiot, który nabywa usługę medyczną od świadczeniodawcy i zbywa ją osobie trzeciej.
Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem ustawodawca odwołał się do ustawy o działalności leczniczej, zgodnie z którą osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.
Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.
W myśl art. 10 ww. ustawy, ambulatoryjne świadczenia zdrowotne obejmują świadczenia podstawowej lub specjalistycznej opieki zdrowotnej oraz świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej, udzielane w warunkach niewymagających ich udzielania w trybie stacjonarnym i całodobowym w odpowiednio urządzonym, stałym pomieszczeniu. Udzielanie tych świadczeń może odbywać się w pomieszczeniach przedsiębiorstwa, w tym w pojeździe przeznaczonym do udzielania tych świadczeń, lub w miejscu pobytu pacjenta.
Zgodnie z § 13 ust. 8 i 9 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa powyżej, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową, pod warunkiem, że są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
Jednocześnie w myśl § 13 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług postanowiono, iż zwalnia się od podatku usługi turnusów rehabilitacyjnych w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych świadczone na zasadach określonych w tej ustawie oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez podmioty inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.
Natomiast art. 10c ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych stanowi, że turnus oznacza zorganizowaną formę aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu. Turnusy mogą być organizowane:
• przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które prowadzą co najmniej przez 2 lata działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i uzyskały wpis do rejestru organizatorów prowadzonego przez wojewodę, zwane dalej „organizatorem turnusów”;
• wyłącznie w ośrodkach, które uzyskały wpis do rejestru ośrodków prowadzonego przez wojewodę – z wyłączeniem turnusów organizowanych w formie, o której mowa w ust. 5 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 10c ust. 2 cyt. Ustawy).
Dokonując analizy opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów organ podatkowy uznał, iż Podatnik niebędący podmiotem leczniczym świadcząc usługi – turnusy rehabilitacyjne nie wypełnia warunków niezbędnych do zwolnienia od podatku VAT na mocy § 13 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik bowiem jednoznacznie wskazał, że świadczone usługi turnusów rehabilitacyjnych nie będą stanowić turnusów rehabilitacyjnych w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.
Jednocześnie organ podatkowy podkreślił, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 19 a ustawy o VAT. Bowiem ze zwolnienia mogą korzystać wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, natomiast zwolnienie to nie znajduje zastosowania dla usługi świadczonej przez Podatnika, usługi turnusu rehabilitacyjnego, która obejmuje oprócz usługi rehabilitacyjnej również usługi dodatkowe tj. zakwaterowanie, usługi hotelowe.
Podstawa prawna: art. 43 ust. 1 pkt 19 a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług; § 13 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług; art. 10c ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
