0
1199
Dostawa leków przepisanych w ramach leczenia ambulatoryjnego przez lekarzy prowadzących prywatną praktykę w szpitalu nie może być zwolniona od VAT, chyba, że dostawa ta jest fizycznie i ekonomicznie nierozdzielna od zasadniczego świadczenia opieki medycznej.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 13 marca 2014 roku o sygnaturze C-366/12.
Sytuacja podatnika
Niemiecka spółka prowadząca szpital dysponowała upoważnieniem, na podstawie którego była uprawniona do leczenia stacjonarnego oraz do leczenia ambulatoryjnego. Szpital prowadzony przez spółkę przyjmował pacjentów chorych na raka, którzy poddani byli w nim chemioterapii. Leki cytostatyczne podawane tym pacjentom były przygotowywane indywidualnie na podstawie recepty lekarskiej w szpitalnej aptece. W przypadkach, w których leki cytostatyczne były wydawane pacjentom szpitalnym w ramach opieki medycznej świadczonej na terenie szpitala zwolnienie dostaw tych leków z podatku VAT nie było podważane. Jednakże spółka uznała, że wydawanie leków cytostatycznych przygotowywanych w szpitalnej aptece było również zwolnione z podatku VAT w sytuacji gdy leczenie ambulatoryjne było prowadzone przez lekarzy w ramach ich prywatnej praktyki prowadzonej w szpitalu zarządzanym przez spółkę. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się niemiecki organ podatkowy, co stało się przedmiotem sporu.
Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości
W wydanym wyroku TSUE musiał przede wszystkim ustalić, czy dostawa leków cytostatycznych w ramach ambulatoryjnego leczenia raka może być zwolniona z podatku VAT jako działalność ściśle związana z opieką medyczną, w sytuacji gdy opieka ta jest zapewniana przez lekarzy w ramach ich prywatnej praktyki prowadzonej w pomieszczeniach szpitala zarządzanego przez spółkę. Istotny przy tym jest fakt, że sama opieka zapewniana przez takich lekarzy działających na własny rachunek, lecz w obrębie szpitala korzysta ze zwolnienia od VAT na mocy art. 13 część A ust. 1 lit. c) szóstej dyrektywy.
Trybunał zauważył, że, z wyjątkiem sytuacji, gdy dostawa leków i innych towarów jest absolutnie niezbędna w czasie świadczenia opieki medycznej pacjentom, nie może ona korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 13 część A ust. 1 lit. c) szóstej dyrektywy. Jednakże TSUE zauważył również, że wydawanie produktów leczniczych, takich jak leki cytostatyczne będące przedmiotem postępowania głównego jest niezbędne w czasie świadczenia opieki pacjentom w ramach ambulatoryjnego leczenia raka, gdyż w braku leków takie świadczenie byłoby bezprzedmiotowe. Jednakże Trybunał ustalił też, że leczenie będące przedmiotem postępowania głównego oznacza szereg czynności i etapów, które są wprawdzie powiązane, lecz indywidualnie odrębne. W rozpatrywanej sprawie, co do zasady pacjent otrzymuje zdaniem TSUE różne świadczenia: po pierwsze, świadczenie opieki medycznej udzielane przez lekarza oraz, po drugie, dostawę leków z apteki szpitala zarządzanego przez spółkę, co uniemożliwia uznanie ich za fizycznie i ekonomicznie nierozdzielne.
TSUE uznał zatem, że z przedstawionych mu informacji nie wynika jednoznacznie, że wydawanie leków może być uznane za fizycznie i ekonomicznie nierozdzielne od świadczeń opieki medycznej w ramach tego leczenia. Takie twierdzenie wymagałoby pogłębionej oceny, co Trybunał pozostawił sądowi krajowemu. Zatem co do zasady Trybunał uznał, że dostawa leków przepisanych w ramach leczenia ambulatoryjnego przez lekarzy prowadzących prywatną praktykę w szpitalu nie może być zwolniona od VAT, chyba, że zostanie udowodnione, że dostawa ta jest fizycznie i ekonomicznie nierozdzielna od zasadniczego świadczenia opieki medycznej.
