0
975
Organizacja obozów językowych może być usługą turystyczną w rozumieniu art.119 ustawy o VAT, opodatkowaną w systemie marży, ale nie może jednocześnie być usługą nauczania języków obcych, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Wynika to z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o sygnaturze I SA/Wr 1480/11 z 4 stycznia 2012 roku.
Sytuacja podatnika
Ze skargą na interpretację organu podatkowego do sądu administracyjnego zwróciła się spółka, która świadczy usługi nauczania języków obcych w różnych formach, w tym między innymi organizując zagraniczne kursy językowe. Przedmiotem tej usługi jest zorganizowanie wyjazdu na kurs językowy wybrany przez klienta z oferty szkół zagranicznych. Usługa obejmuje również takie elementy jak zakup na życzenie klienta biletu lotniczego lub ubezpieczenie kosztów leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków.
Spółka zwróciła się o potwierdzenie, że w opisanej sytuacji ma obowiązek stosować szczególną procedurę przewidzianą dla wykonywania usług turystyki i unormowaną w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, mimo że formalnie nie jest biurem podróży a oferowana przez nią usługa jest specyficzną usługą turystyczną (bo mającą za główny cel edukację, tj. naukę języka obcego). Równocześnie, Spółka, podkreślając edukacyjny charakter usługi, wniosła o potwierdzenie, że właściwe dla opodatkowania tej usługi jest zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
W uzasadnieniu wydanego wyroku WSA powołał się na orzecznictwo Europejskiego Trybunału sprawiedliwości, który w wyroku z 13 października 2005 roku w sprawie C-200/04 orzekł, że specjalny system dla biur podróży nie może ograniczać się jedynie do podmiotów zakwalifikowanych w sposób formalny do „biur podróży” lub „organizatorów wycieczek turystycznych”, a system ten ma zastosowanie do każdego podatnika, który sprzedaje usługi turystyczne we własnym imieniu, korzystając w tym celu z dostaw i usług innych podatników.
Sąd administracyjny, kierując się ustanowionym w wyżej przytoczonym wyroku obiektywnym kryterium, które nie polega na uwzględnianiu celów podróży i ich czasu trwania, uznał, że szczególna procedura dotycząca opodatkowania usług turystycznych ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.
Kolejną kwestią, która wymagała rozstrzygnięcia było to, czy do usług turystyki w rozumieniu art.119 ustawy o VAT może mieć zastosowanie zwolnienie określone w art.43 ust.1 pkt 28 ustawy o VAT, właściwe dla świadczenia usług nauczania języków obcych. WSA uznał, że to zwolnienie nie może mieć zastosowania, gdyż jeżeli Spółka świadczy w rozumieniu art.119 ustawy o VAT usługi turystyczne opodatkowane w systemie marży, to nie mogą one być jednocześnie usługami nauczania języków obcych.
Ponadto, WSA uznał, że opisaną w stanie faktycznym usługę trudno jest uznać za usługę kompleksową, w której świadczeniem głównym jest usługa nauczania języków obcych i w której całość świadczeń przejmuje stawkę właściwą dla tej usługi. „Nawet jeżeliby przyjąć, że Spółka faktycznie świadczy swoim klientom usługi nauczania języków obcych, to jednak usługa turystyczna nadal ma „widoczny wpływ na stosowaną cenę”, która ma zostać zapłacona przez klienta (…). W związku z powyższym oczywiste jest, że podróż w ścisłym tego słowa znaczeniu, obejmująca transport i ubezpiecznie, nie może być postrzegana przez klientelę jako świadczenie pomocnicze mające jedynie marginalne znaczenie w porównaniu z usługą oświatową, którą Spółka również oferuje swoim klientom.”
Podstawa prawna: art.43 ust.1 pkt 28, art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
