0
1118
Ułatwienia dla pracowników w postaci dojazdu samochodem firmowym do ich miejsca zamieszkania przed dniem delegacji i po powrocie z niej, wykluczają pełne odliczenie VAT od samochodów.
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2014 roku nr IBPP2/443-566/14/WN.
Sytuacja Podatnika
Spółka, której pracownicy udają się w delegacje korzystają z samochodów osobowych należących do spółki. W regulaminie korzystania z samochodów służbowych pracownicy są m.in. zobowiązani do prowadzenia szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu. W sytuacji, gdy miejsce zamieszkania pracownika znajduje się w odległość kilku kilometrów od drogi głównej prowadzącej do miejscowości wskazanej w poleceniu służbowym, w dniu poprzedzającym wyjazd pracownik po pracy wraca samochodem służbowym do domu, by następnego dnia rozpocząć stamtąd podróż służbową. W drodze powrotnej pracownik kierujący pojazdem odwozi do domu innych uczestników delegacji, wraca do miejsca zamieszkania, a następnego dnia odprowadza samochód do Spółki. W związku z powyższym, spółce nasunęły się wątpliwości, czy na gruncie ustawy o VAT, wskazany powyżej sposób używania pojazdów, może być uznany za wykorzystywanie pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Procedury opracowane przez spółkę, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponieważ, gdy pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy z pracy do miejsca zamieszkania, to tym samym zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób „dostanie się” na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.
Udostępnienie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z pracy w celu m.in. zminimalizowania kosztów czasu pracy pracowników, a także przejazd pomiędzy miejscem pracy, a miejscem zamieszkania lub miejscem zamieszkania a miejscem, w które pracownik jest delegowany – przede wszystkim jest udogodnieniem dla pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do/z pracy.
Należy zatem stwierdzić, że dojazd z pracy do miejsca zamieszkania pracownika lub odbycie podróży służbowej z/do miejsca zamieszkania nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny (niewynikający ze stosunku pracy) pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.
Dobrowolnie ułatwienie dotarcia z miejsca pracy do miejsca zamieszkania lub odbycie podróży służbowej do miejsca zamieszkania poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, trzeba uznać za wykorzystywanie tego pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
W konsekwencji w przedmiotowej sprawie z uwagi na przedstawiony sposób wykorzystywania samochodu osobowego, wykluczonym jest przyjęcie, że samochód ten wykorzystywany jest wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.
Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
