0
971
W celu zastosowania stawki VAT 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, dostawca musi jednoznacznie potwierdzić, że towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do kontrahenta w innym kraju Unii Europejskiej. Sama faktura, dokument WZ i otrzymana zapłata nie wystarczą do spełnienia tego warunku.
Takie stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygnaturze I FSK 1229/11 z 29 maja 2012 roku.
Sytuacja podatnika
Sądy Administracyjne rozpatrzyły skargę złożoną w związku z decyzjami Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, który uznał, że Spółka nie miała prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT w odniesieniu do niektórych transakcji, bowiem nie posiadała dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 i ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, jednoznacznie dokumentujących i potwierdzających wywóz oraz transport towarów do nabywców z terytorium Wspólnoty. Spółka (na której rachunek odbywał się transport) nie posiadała bowiem dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynikałoby, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W okazanych dokumentach brakowało informacji czy wymienione na fakturach towary zostały powierzone przewoźnikowi i dostarczone odbiorcom na terytorium innego kraju wspólnoty. Organy uznały zatem, że, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, wyżej wymienione dostawy powinny być opodatkowane podstawową stawką podatku jako dostawy na terytorium kraju.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Przedłożone przez Spółkę dokumenty wskazują na fakt zawarcia transakcji (faktury VAT), wydania towaru z magazynu (WZ), oraz otrzymania zapłaty (wyciągi bankowe, oświadczenia o kompensacie). Brak jest natomiast dowodów jednoznacznie wskazujących, że towar został wywieziony przez sprzedawcę (za pośrednictwem firmy przewozowej) z terytorium kraju i dostarczony do kontrahentów w Wielkiej Brytanii. Brytyjscy kontrahenci w przedłożonych oświadczeniach potwierdzili wprawdzie, że towar otrzymali, jednakże nie wskazali miejsca otrzymania towaru. Tymczasem w sprawie istotne jest właśnie to, gdzie nabywca otrzymał od sprzedawcy zakupiony towar.
Skoro zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdził, że towar opisany na zakwestionowanych fakturach został przez sprzedawcę wydany firmie transportowej, która następnie dostarczyła go nabywcy w Wielkiej Brytanii, Spółka nie miała prawa do opodatkowania zakwestionowanych transakcji 0% stawką podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a powinny one zostać opodatkowane podstawową stawką VAT. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę Spółki na powyższy wyrok WSA, potwierdzając tym samym stanowisko sądu I instancji.
Podstawa prawna: art.42 ust.3 i ust.11 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
