0
3425
Czy po przekroczeniu limitu VAT mam prawo skorygować rachunki/faktury które były wystawione bez stawki VAT, aby kontrahenci mogli odliczyć z nich podatek VAT? W jaki sposób to zrobić? VAT z założenia jest podatkiem neutralnym, zatem skoro firma która przegapiła limit VAT musi obliczyć zobowiązanie podatkowe rachunkiem w stu, to jak ma się sprawa w zakresie korekt faktur/rachunków?
ODPOWIEDŹ
Tak, podatnik, który nie dopełnił obowiązku rejestracji do VAT po przekroczeniu limitu ma prawo skorygować rachunki wystawione od chwili przekroczenia limitu zwolnienia z VAT. Należy skorygować wystawione rachunki drugim rachunkiem do kwoty „zero” i wystawić w ich miejsce faktury VAT z uwzględnieniem podatku VAT należnego.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę w wys. 150 tys. zł, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z kolei zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Zatem podmiot, który w momencie przekroczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług, nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów tego podatku i tym samym błędnie dokumentował czynności świadczenia usług rachunkami zamiast fakturami VAT, powinien niezwłocznie dokonać rejestracji jako VAT czynny na druku VAT-R, z datą przekroczenia limitu, oraz opodatkować podatkiem VAT transakcję, która spowodowała utratę zwolnienia z VAT oraz następne.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art.32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż kwota zapłaty, określona na rachunku jest kwotą brutto zawierającą w sobie podatek od towarów i usług. Kwota zapłaty powinna wynikać z zawartej między stronami umowy i w sytuacji, gdy stanowi ona wartość netto, powinno to wyraźnie wynikać z postanowień umownych. A zatem stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.
Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
W myśl art 106 e ust 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać przede wszystkim:
datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
Biorąc powyższe pod uwagę prawidłowym rozwiązaniem jest skorygowanie rachunku (drugim rachunkiem) do kwoty „zero” i wystawienie w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem należnego podatku od towarów i usług oczywiście z podaniem rzeczywistych dat sprzedaży.
Halina Lisowska
