Korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych a obowiązek podatkowy

Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2012 roku nr IPPP1/443-892/12-5/ISZ.  

Sytuacja podatnika

Spółka, jako pracodawca, powierza swoim pracownikom samochody służbowe na zasadach określonych w odrębnej umowie cywilnoprawnej zawieranej z pracownikiem i dotyczącej konkretnego samochodu. Pracownicy Spółki wykorzystują samochody będące własnością Spółki do celów służbowych. Samochody powierzone są na podstawie odrębnej umowy, w której Spółka nakłada obowiązek między innymi do opieki nad samochodem po godzinach pracy tzn. parkowania go w bezpiecznym miejscu ze względu na fakt, że Spółka nie posiada miejsc parkingowych, z których może korzystać całą dobę. W konsekwencji pracownicy użytkują samochody służbowe także i w ten sposób, że wykonują jazdy do pracy i z pracy oraz parkują powierzone samochody w miejscach bezpiecznych w okolicach swojego zamieszkania. Samochody używane są tylko do celów służbowych, Spółka nie pobiera od pracowników opłat.

Niezależnie od tego ww. umowa, a także Regulamin Wynagradzania Spółki przewidują możliwość wykorzystywania odpłatnie, za zgodą pracodawcy powierzonego samochodu służbowego do celów prywatnych. Samochody służbowe będące własnością Spółki, co do zasady są zakupione i używane w celach działań zmierzających do osiągnięcia i zabezpieczenia przychodu. Używanie samochodów firmowych przez pracowników do dojazdów do pracy i z pracy nie jest związane z wystąpieniem trudności w zapewnieniu innych środków transportu ani zatrudnianiem pracowników z odległych miejscowości.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do organu podatkowego z zapytaniem, czy wykorzystywanie przez pracowników samochodów służbowych stanowiących mienie powierzone, do dojazdów z pracy i do pracy, w celu zapewnienia bezpiecznego miejsca parkowania, w sytuacji w której Spółka nie posiada i nie jest w stanie zapewnić parkingu firmowego, stanowi świadczenie usług na cele osobiste pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie Dyrektora Izby Skarbowej

Nieodpłatne świadczenia usług przejazdów z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca wykonywania pracy i z powrotem, będące konsekwencją zawarcia umowy cywilnoprawnej parkowania samochodu służbowego w bezpiecznym miejscu, tj. okolicach miejsca zamieszkania pracownika, nie można uznać za nieodpłatne świadczenie usług niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało wyznaczone zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu. Sytuacja taka występuje, gdy Spółka nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mogłaby bezpiecznie parkować samochody stanowiące jej własność. Czynności te bez wątpienia związane są z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz służą funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Zatem organ podatkowy stwierdził, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub w jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy, wykorzystywane w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią czynności wykonywanych na potrzeby osobiste, lecz wiążą się z funkcjonowaniem Spółki i mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przychodami.

Zatem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 2 ustawy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Podstawa prawna: art. 5 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 2, ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.