Kradzież towaru a stawka VAT przy WDT

 

Wynika to z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie o sygnaturze I SA/Lu 264/11 z 29 czerwca 2011 roku.

Sytuacja podatnika

Firma, dokonuje dostaw towarów z Polski do innych krajów członkowskich UE na warunkach DDU. W marcu 2010 roku dokonała ona sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z Francji. Po dokonaniu załadunku wystawiona została faktura obejmująca całą wartość towaru. Przewoźnik/spedytor dokonał przewozu towaru poza terytorium kraju do miejsca przeznaczenia zgodnie z danymi umieszczonymi na fakturze sprzedaży. Faktycznie towar został odebrany pod wskazanym adresem przez nieznane osoby. W konsekwencji okazało się, że firma wnioskodawcy padła ofiarą zorganizowanego przestępstwa, mającego na celu kradzież towaru. Na podstawie oświadczeń uzyskanych od przewoźnika i zgromadzonych dokumentów, firma jest w stanie stwierdzić, że kradzież towarów nastąpiła we Francji. Przestępstwo polegało na dokonaniu dostawy towarów osobie bezprawnie posługującej się dokumentami finansowymi firmy legalnie działającej i zarejestrowanej we Francji.

Firma, w związku z nieotrzymaniem w terminie płatności podjęła kroki prawne zmierzające do wyjaśnienia sprawy oraz odzyskania należności. Podejrzenie popełnienia przestępstwa zgłoszono policji w Polsce oraz w miejscu gdzie przesyłka została doręczona, tj. we Francji. W wyniku prowadzonego śledztwa nie udało się jednak ustalić sprawcy przestępstwa, o czym wnioskodawca został powiadomiony w postanowieniu o umorzeniu śledztwa. Prowadzone postępowanie nie doprowadziło również do odzyskania utraconego towaru lub jego równowartości. Ponadto, firma bezskutecznie dochodziła od przewoźnika uznania reklamacji i wypłaty odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania usługi transportowej.

W związku z powyższym podatnik zwrócił się do Ministra Finansów z zapytaniem o to, jak w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, prawidłowo należy wykazać transakcję zgodnie z ustawą o VAT.

W złożonym zapytaniu firma przedstawiła swoje stanowisko, zgodnie z którym opisane zdarzenie, w wyniku którego nastąpiło wyłudzenie towaru, nie powinno być traktowane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z uwagi na nie spełnienie warunków przewidzianych w art. 13 ustawy o VAT. Do faktycznej sprzedaży towaru nie doszło, a jedynym nabywcą towarów jest niezidentyfikowany sprawca kradzieży. Firma wnioskodawcy nie dysponuje oryginałem faktury sprzedaży, ponieważ wpadł on w ręce oszustów wraz ze skradzionym towarem. Brak oryginału nie upoważnia do anulowania wystawionej faktury.

Uwzględniając w związku z tym, że faktura sprzedaży nie dokumentuje zdarzenia gospodarczego, gdyż do sprzedaży nie doszło, według wnioskodawcy prawidłowym będzie wystawienie faktury korygującej sprzedaż i skorygowanie deklaracji pierwotnej VAT-7 w pozycji „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów” o wartość wykazanej sprzedaży.

Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Zdaniem organu podatkowego firma, w ramach prowadzonej działalności, dokonała transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wprowadziła do obrotu prawnego fakturę VAT. W związku z tym, że podatnik nie dysponuje dowodami potwierdzającymi dostarczenie towaru do właściwego nabywcy, nie została spełniona przesłanka, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, warunkująca prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT, a zatem ta dostawa podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprawa trafiła na wokandę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie i zaskarżona interpretacja indywidualna została uchylona.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

W uzasadnieniu wydanego wyroku WSA w Lublinie orzekł, że skoro w marcu 2010 roku:

- skarżąca firma dokonała sprzedaży towaru na rzecz nabywcy z Francji zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, co potwierdziła, po dokonaniu załadunku, wystawieniem faktury obejmującej cały towar, w której to fakturze podała numer identyfikacyjny nabywcy oraz własny numer VAT UE,

- przewoźnik (spedytor) dokonał, na zlecenie podatnika, przewozu towaru poza granice kraju do miejsca przeznaczenia zgodnie z danymi wskazanymi w fakturze sprzedaży, z którego to miejsca towar został odebrany, to opisana transakcja powinna być uznana za wspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art.13 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sąd wyraził opinię, że okoliczność, iż towar po upuszczeniu terytorium Polski został skradziony (w tym w czasie transportu do dostawcy), czego dowodzić mogą np. protokoły policyjne potwierdzające, że do kradzieży doszło za granicą, nie wyklucza uznania transakcji za dostawę wewnątrzwspólnotową.

Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodził się natomiast z interpretacją organu podatkowego w zakresie obowiązku zastosowania podstawowej (22%) stawki VAT w odniesieniu do opisanej czynności. W uzasadnieniu WSA powołał się na uchwałę składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 roku o sygnaturze akt I FPS 1/10, zgodnie z którą, w świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jeżeli więc, jak wywodził WSA w Lublinie, tak jak w okolicznościach stanu faktycznego sprawy opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, skarżący dysponuje dowodami w postaci protokołów policyjnych, z których wynika, że towar został skradziony poza terytorium kraju oraz spełnia pozostałe warunki określone w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, to w takiej sytuacji nie sposób podważać jego prawa do zastosowania stawki 0 %, pomimo braku potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę. Zwłaszcza, że jak wynika z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stawką właściwą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy jest 0 %.

Podstawa prawna: art.13 ust.1 i ust.2, art.42 ust.1, ust.3 i ust.11 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.