Maksymalny termin płatności

Sprawdź również portal dla księgowych: Doradca Księgowego i dowiedz się więcej!

ODPOWIEDŹ

Przepisy pozwalają na dowolność przy ustalaniu terminu płatności pomiędzy kontrahentami - pod warunkiem że ustalenie to nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi.

UZASADNIENIE

W przepisach dotyczących podatku od towarów i usług ustawodawca nie ustalił zasady określania terminu zapłaty, czy też maksymalnego terminu płatności.

Zapis dotyczący terminu płatności widnieje w ustawie z 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Zgodnie z art.7 ust.2 i ust.3 tej ustawy, termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, chyba że strony ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi. Jeżeli ustalony w umowie termin zapłaty jest dłuższy niż 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, a nie jest spełniony w/w warunek, o którym mowa w ust. 2, wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenie, po upływie 60 dni przysługują odsetki, o których mowa w ust. 1.

Zatem powołane powyżej przepisy pozwalają na dowolność przy ustalaniu terminu płatności pomiędzy kontrahentami - pod warunkiem że ustalenie to nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi.

Należy przy tym pamiętać, że jeśli pomiędzy przedsiębiorcami przewidziano termin zapłaty dłuższy niż 60 dni, a nie jest spełniony warunek, o którym mowa w ust. 2, wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenie, po upływie 60 dni przysługują odsetki.

Prawo zwane „ulgą na złe długi” dotyczy wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona tj. gdy nie została ona uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art.89a ust.1a ustawy o VAT). Natomiast w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik ma obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego wynikającego z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze (art.89b ust.1 ustawy o VAT).

W związku z tym, że w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług ustawodawca nie ustalił zasady określania terminu zapłaty, czy też maksymalnego terminu płatności, nie zawarł też odniesienia do innych ustaw, przy rozliczaniu podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności (tzw. ulga na złe długi) 150 dzień liczy się od terminu ustalonego przez kontrahentów bez względu na jego długość.

Jan Falkowski