Moment powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towarów przesyłanych za pośrednictwem firmy kurierskiej

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2018 roku nr 0111-KDIB3-1.4012.174.2018.1.KO

Sytuacja Podatnika

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Spółka nie zawiera umów z kontrahentami, które regulowałyby przeniesienie prawa do dysponowania towarem czy odpowiedzialności za ryzyko utraty towaru, nie posiada również regulaminu określającego takie kwestie. Towary do nabywców dostarczane są przez Spółkę własnym transportem. Spółka zamierza dokonywać sprzedaży towarów, które będą dostarczane do nabywców za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy (kuriera prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu przesyłek) na zlecenie i koszt Wnioskodawcy. W razie utraty towaru przez kuriera, będzie on ponosił odpowiedzialność względem Wnioskodawcy. Kurier będzie odbierał zapakowany towar wraz z fakturą VAT (dla nabywcy) z magazynu Wnioskodawcy i dostarczał go do nabywcy w ciągu 24 godzin. Spółka ma wątpliwość w przypadku gdy zdarzy się transakcja dostawy towaru na przełomie miesiąca w sytuacji, w której towar wraz z fakturą VAT odbierany byłby przez kuriera w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, a dostarczony fizycznie do nabywcy w pierwszych dniach miesiąca następnego. W takim wypadku data wystawienia faktury VAT dla nabywcy (np. 31.03.2018) będzie różnić się od daty fizycznej dostawy tego towaru do nabywcy (02.04.2018). Za zamówiony towar nabywca będzie płacił przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność za towar nastąpi po fizycznym otrzymaniu towaru przez nabywcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towarów przesyłanych za pośrednictwem firmy kurierskiej.

Stanowisko Dyrektora

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W tym miejscu należy również powołać art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny zgodnie z któym, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Z przywołanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy towar jest wysyłany do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) wyłącznie za pobraniem, to w takich okolicznościach moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada momentowi „wydania towarów”, o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego.

Reasumując uznać należy, że w sytuacji, gdy płatność następuje po dostawie (w przeciwnym bowiem przypadku mielibyśmy do czynienia z przedpłatą/zaliczką podlegającą opodatkowaniu na zasadach art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług) obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ww. ustawy, powstaje w momencie dokonania dostawy, tj. w momencie przekazania towaru przewoźnikowi tj. kurierowi.

Podstawa prawna: art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.