Moment powstania obowiązku podatkowego sprzedaży towarów zmagazynowanych u kontrahenta zewnętrznego

Stanowisko Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2017 roku nr 0115-KDIT1-2.4012.295.2017.1.RS

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawca jest producentem oraz importerem i dystrybutorem odzieży męskiej. Sprzedaje swoje wyroby do innego podmiotu gospodarczego, który zajmuje się sprzedażą detaliczną towarów, produkowanych przez Wnioskodawcę, w ramach sieci sklepów firmowych.

Aby usprawnić obrót towarowy i dostosować go do potrzeb rynkowych, Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę, w ramach której kontrahent, otrzymując transport towaru, całość, bądź określoną jego część będzie przyjmował do depozytu, a następnie w miarę potrzeb, będzie miał prawo, za zgodą Wnioskodawcy, kupić towar będący w depozycie. Ponadto istnieje możliwość sprzedaży towaru znajdującego się w depozycie na rzecz osób trzecich. W takiej sytuacji kontrahent będzie miał obowiązek wydania towaru.

Podmiot odbierający towar - deponuje go u siebie, jednak towar jest nadal własnością Wnioskodawcy, w związku z czym - o ile Wnioskodawca sprzeda go innemu podmiotowi niż ten, który przechowuje - podmiot przechowujący dokona wydania oraz sprawdzenia ilościowego wydanego towaru. Co istotne, Wnioskodawca będzie płacił kontrahentowi wynagrodzenie z tytułu depozytu.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przy sprzedaży towarów zmagazynowanych u Kontrahenta zewnętrznego?

Stanowisko Dyrektora

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku d towarów i usług, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawierają przepisy art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. A zatem – jak wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 19a ust. 1 ustawy – dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów – co do zasady – istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że przez „dokonanie dostawy towarów” – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W tym miejscu należy również zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m. in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (tj. dostawy towaru) dojdzie dopiero z chwilą jego sprzedaży kontrahentowi, u którego jest zdeponowany lub podmiotom trzecim. W związku z powyższym obowiązek podatkowy przy dostawie towarów powstanie – zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – z chwilą wydania (sprzedaży) towaru, w tym bowiem momencie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Podstawa prawna: art. 7 ust. 1 oraz art. 19a ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.