Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług spedycyjnych

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2017 roku nr 0115-KDIT1-2.4012.242.2017.1.RS

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Główny przedmiot działalności Wnioskodawcy stanowi świadczenie na rzecz innych przedsiębiorców kompleksowych usług spedycyjnych, polegających na czynnościach faktycznych i prawnych związanych z organizacją transportu towarów, w ramach którego następuje przekroczenie zewnętrznej granicy Unii Europejskiej. Wykonanie czynności składających się na usługi objęte wnioskiem, w szczególności usług transportowych, Wnioskodawca powierza innym przedsiębiorcom jako podwykonawcom. Tym samym w relacjach ze swoimi klientami Wnioskodawca funkcjonuje jako tzw. przewoźnik umowny.

Złożone przez klienta i zaakceptowane przez Wnioskodawcę zlecenie spedycyjne przewiduje, że pierwsza część wynagrodzenia przysługuje po dopuszczeniu towarów do obrotu. Dzięki temu Wnioskodawca otrzymuje od klienta kwotę pokrywającą dotychczas poniesione wydatki, w szczególności należności celno-podatkowe.

Pozostała kwota z tytułu zlecenia spedycyjnego, w tym wynagrodzenie z tytułu dodatkowych czynności oraz kosztów, staje się należna po zrealizowaniu zlecenia. W jakim momencie w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług spedycyjnych powstaje obowiązek podatkowy?

Stanowisko Dyrektora

Dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego na podstawie ww. przepisu istotne jest zdefiniowanie momentu, w którym usługa została wykonana. O tym czy dana usługa została wykonana decyduje jej charakter. Wobec powyższego, usługę uważa się za wykonaną w sytuacji, gdy usługodawca wykonał wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

W myśl art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. W § 2 ww. artykułu wskazano, że spedytor może występować w imieniu własnym albo w imieniu dającego zlecenie.

Jeżeli przepisy tytułu niniejszego albo przepisy szczególne nie stanowią inaczej, do umowy spedycji stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia (art. 796 Kodeksu cywilnego). Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego). Jak stanowi art. 799 ww. ustawy, spedytor jest odpowiedzialny za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonaniu zlecenia, chyba że nie ponosi winy w wyborze.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że obowiązek podatkowy z tytułu usług spedycyjnych świadczonych przez Wnioskodawcę w związku z przywozem ładunku spoza terytorium Unii Europejskiej na terytorium Polski w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma część zapłaty wynagrodzenia po uregulowaniu należności celno-podatkowych powstanie – w świetle art. 19a ust. 8 ustawy – z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do tej kwoty. Z kolei dla pozostałej części wynagrodzenia w momencie wykonania usługi, a więc jak wynika ze zlecenia spedycyjnego z chwilą przywiezienia ładunku pod adres docelowy. W sytuacji, kiedy usługa spedycji dotyczy ładunku wywożonego z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu ww. usługi jest – zgodnie z ww. przepisem – chwila wykonania usługi, tj. moment załadunku towarów na statek morski przy dostawach na warunkach FOB, natomiast przy dostawach CIF i DDP data wykonania usługi transportowej drogą morską. W przypadku realizacji odrębnego zlecenia na warunkach DDP momentem wykonania usługi, a więc powstania obowiązku podatkowego jest przywiezienie towarów pod adres docelowy.

Podstawa prawna: art. 19a ust.1 i ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.