0
973
Otrzymanie 100% opłaty startowej od uczestników biegów, powoduje uznanie tej kwoty za przychód w momencie wykonania usługi, tj. w dacie odbycia się imprezy.
Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2017 roku nr 0114-KDIP2-3.4010.195.2017.1.PS
Sytuacja Podatnika
Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. organizowanie oraz zarządzanie cyklem biegów sportowych, w tym także biegów ekstremalnych, co do zasady na terenie Polski. W celu uczestnictwa w Biegu, każdy zainteresowany uczestnictwem zawodnik dokonuje rejestracji pod linkiem wskazanym na stronie www, a następnie w terminie wskazanym w regulaminie imprezy wnosi opłatę startową na rzecz Spółki. Uiszczenie opłaty startowej jest warunkiem koniecznym do wzięcia udziału w Biegu; wówczas następuje także zapisanie danego uczestnika na konkretny Bieg. Istnieje również możliwość odstąpienia od umowy co wiąże się z obowiązkiem zwrotu wpłaty przed terminem wykonania usługi
Czy Spółka powinna rozpoznawać przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymywania 100% wpłaty w postaci opłaty startowej od uczestników Biegów, w momencie otrzymania ww. wpłaty czy w momencie wykonania usługi, tj. w dacie odbycia się Imprezy ?
Stanowisko Dyrektora
Ustawodawca przewidział sytuacje, gdy przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).
Sensem wyłączenia z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT jest nie dopuszczenie do sytuacji, w ramach której dane przysporzenie majątkowe pozbawione cechy definitywności zostałoby uznane za przychód podatkowy. Przepis ten dotyczy bowiem tylko tych przysporzeń majątkowych, które nie stanowią przychodów podatkowych. W unormowaniu tym chodzi zatem o takie zdarzenia gospodarcze, co do których zapłata w momencie jej dokonywania nie jest ostateczna, albowiem osoba wpłacająca dane przysporzenie ma możliwość wycofania się z usługi czy też dostawy towarów. W przedstawionym stanie faktycznym brak ostateczności przysporzenia i tym samym możliwość odstąpienia od umowy połączonej z obowiązkiem zwrotu przysporzenia przed terminem wykonania usługi pozwala Spółce otrzymującej takie przysporzenie zastosować normę z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT. Tym samym wobec braku definitywności przysporzenia otrzymywanego przez dany podmiot, a co za tym idzie braku możliwości uznania, iż na moment wpłaty mamy do czynienia z przychodem podatkowym w niniejszej sprawie uznać należy, iż otrzymywane przez Spółkę przysporzenie (tj. zaliczka w wysokości 100% całej należności w postaci opłaty startowej wpłaconej przed terminem Biegu) niemającej charakteru definitywnego stanowi w istocie przychód podatkowy z tytułu tej zaliczki dopiero w momencie wykonania usługi. Powyższe dotyczy przypadku, gdy uczestnik nie wycofa się z udziału w Biegu tj. nie anuluje swojego zapisu na Bieg przed terminem jego odbycia (nie ma miejsca/ nie będzie mieć miejsca częściowy zwrot wpłaconej kwoty).
Z inną sytuacją mamy do czynienia w przypadku, gdy uczestnik postanowi skorzystać z przysługującemu mu prawa do rezygnacji z uczestnictwa w Biegu tj. anuluje swój zapis na Bieg przed terminem jego odbycia (ma miejsce miejsce częściowy zwrot wpłaconej kwoty przed terminem wykonania usługi). Należy przyjąć, że wówczas przychód podatkowy w wysokości zatrzymanej kwoty wpłaconej zaliczki powstanie w dacie rozwiązania umowy tj. anulowania przez uczestnika Biegu swojego zapisu na Bieg. W tej to bowiem dacie po stronie Spółki powstaje prawo do zatrzymania określonej kwoty pieniędzy. Ta część zaliczek stanie się bowiem należnym wynagrodzeniem, mającym wyrównać poniesione przez Spółkę wydatki w postaci chociażby przygotowania pakietu startowego – zatrzymanie to ma zatem wymiar rekompensacyjny i ochronny.
Podstawa prawna: art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
