0
1015
Zwrot podatku od towarów i usług może być zaliczony na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług.
Wynika to z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygnaturze I FSK 577/11 z 20 stycznia 2012 roku.
Sytuacja podatnika
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrzył skargę Spółki na indywidualną interpretację prawa podatkowego. We wniosku o wydanie interpretacji Spółka podała, że w składanych miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazuje regularnie nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy. W związku z powyższymi deklaracjami Spółka zamierzała składać wnioski o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet różnych zobowiązań podatkowych/należności publicznoprawnych.
W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym Spółka zwróciła się między innymi z zapytaniem, czy w przypadku, gdy nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług lub jej części na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za korzystanie ze środowiska.
W wydanej interpretacji Minister Finansów stanął na stanowisku, że zwrot podatku od towarów i usług może zostać zaliczony przez organ podatkowy jedynie na zobowiązania podatkowe Spółki pozostające w jego właściwości, a zatem nie może być zaliczony na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za korzystanie ze środowiska. Na powyższą interpretację Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a następnie do NSA.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się ze stanowiskiem Spółki, że w świetle przepisów Ordynacji podatkowej istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Spółka winna złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania. Organ podatkowy z urzędu bada tylko stan zobowiązań podatnika tylko w tym urzędzie w którym nadpłata lub zwrot powstał.
W ocenie sądu, dyspozycja art.76 § 1 Ordynacji podatkowej dotyczy ogólnie zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań. Żaden przepis prawa nie ogranicza możliwości dokonania zaliczenia w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 76 Ordynacji podatkowej.
Przepis ten nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku zatem, gdy z prośbą o zaliczenie zwraca się podatnik i przedstawia dane dotyczące wysokości zobowiązania i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, występują przesłanki do zaliczenia tej nadpłaty (zwrotu podatku) na poczet przedmiotowych zobowiązań. Jeżeli fakt istnienia zaległości zostanie potwierdzony, to należy uznać, że brak jest przeszkód prawnych do zaliczenia zwrotu VAT na poczet wskazanych zaległości.
Podstawa prawna: art.76 §1, art.76b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa.
