Obowiązek podatkowy przy usłudze transportu sprzedanego towaru

ODPOWIEDŹ

Obowiązek podatkowy dla usługi transportu betonu, stanowiącej czynność pomocniczą, powstał na zasadach ogólnych właściwych dla czynności głównej jaką stanowi dostawa towaru, z chwilą wystawienia faktury.  

UZASADNIENIE

Zgodnie z art.5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art.7 ust.1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art.8 ust.1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art.7.

Obowiązek podatkowy, w myśl art.19 ust.1 cyt. ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust.2-21, art.14 ust.6 art.20 i art.21 ust.1. Natomiast zgodnie z art.19 ust.4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis tego art.19 ust.13 pkt 2 lit. a) wskazuje, iż obowiązek podatkowy w przypadku usług transportowych powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Zgodnie z art.29 ust.1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art.30-32, art.119 oraz art.120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Bardziej szczegółowo zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art.78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym przepisem do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy.

Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące elementami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Jeżeli zatem dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami (jakimi są np. koszty transportu towarów), a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego.

W omawianej sytuacji dokonywana przez Pana dostawa betonu jest świadczeniem głównym, a transport usługą pomocniczą do dostawy i podział tego kompleksowego świadczenia na dostawę betonu i transport byłby podziałem sztucznym, ponieważ dostawa i transport towaru jest przedmiotem jednej umowy dostawy. Efektem wliczenia do podstawy opodatkowania czynności pomocniczych do czynności głównej jest ustalenie dla całości momentu powstania obowiązku podatkowego. W tym przypadku relacja czynności zasadniczej do czynności o charakterze pomocniczym nakazuje przyjąć, że moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do całości świadczenia wyznacza moment, w jakim powstaje obowiązek podatkowy dla czynności głównej, jaką jest dostawa towaru. Tym samym obowiązek podatkowy także dla transportu, służącego właściwemu wykonaniu umowy dostawy, powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później niż 7 dni od dnia wydania towaru.

Bożena Sawicka