Opłaty licencyjne na rzecz spółki celowej

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 07 lipca 2015 roku nr IPTPB3/4510-134/15-2/PM.

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawcy przysługują prawa ochronne na znaki towarowe wytworzone w ramach działalności jego przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach art. 153-162 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej. Znaki towarowe nie są przedmiotem amortyzacji. Przedmiotowe znaki towarowe są wpisane do odpowiednich rejestrów. Znaki towarowe zostały wytworzone przez Spółkę we własnym zakresie. Są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej przy sprzedaży towarów z jego oferty handlowej. Zarząd Spółki zamierza wnieść przedmiotowe znaki towarowe jako wkład rzeczowy na kapitał zakładowy do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której będzie jedynym udziałowcem. Po przeniesieniu praw ochronnych na znaki towarowe ze Spółki na SPV ( spółki celowej, mającej formę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) Wnioskodawca i SPV zawrą umowę licencyjną, na mocy której SPV udzieli Spółce wyłącznej licencji, pozwalającej na korzystanie ze znaków towarowych, przy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. W zamian za zezwolenie na korzystanie ze znaków towarowych, Spółka będzie uiszczać SPV miesięczne opłaty licencyjne po zakończeniu każdego miesiąca. Miesięczne opłaty licencyjne będą wyłącznie zależne od wysokości przychodów otrzymanych w danym miesiącu przy sprzedaży przy użyciu znaków towarowych.

Czy i kiedy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zapłatę miesięcznych opłat licencyjnych naliczanych przez SPV?

Stanowsko Dyrektora Izby Skarbowej

Na wstępie Dyrektor zauważył, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W związku z powyższym kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Moment potrącenia kosztów pośrednich wynika natomiast z art. 15 ust. 4d ustawy, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. A więc pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” należy rozumieć dzień, na który Spółka uwzględni koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych, za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Mając na uwadze przepisy prawne, oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego Dyrektor stwierdził, że przedmiotowe opłaty licencyjne ponoszone na rzecz SPV na podstawie umów licencyjnych za korzystanie ze znaków towarowych, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy, tj. w dniu, na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt bilansowy.

Podstawa prawna: art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych