0
1300
Pobierane opłaty eksploatacyjne na pokrycie kosztów utrzymania mieszkań wraz z komórkami i garażami stanowiącymi pomieszczenia przynależne do lokali mieszkalnych są zwolnione z VAT.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2012 roku nr IPTPP1/443-378/12-4/RG.
Sytuacja podatnika
Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi działalność statutową zgodnie z ustawą z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych. W ramach swojej działalności w roku 2011 wybudowała budynek mieszkalny, w którym znajdują się lokale mieszkalne wraz z garażami i komórkami. Garaże i komórki nie stanowią odrębnego obiektu budowlanego. Po oddaniu budynku do użytkowania ustanowiono prawo odrębnej własności na rzecz właścicieli dla lokali mieszkalnych wraz z garażami i komórkami stanowiącymi powierzchnię do nich przynależną. Na lokal wraz z garażem i komórką jako pomieszczeń przynależnych sporządzono jeden akt notarialny oraz urządzono jedną księgę wieczystą.
Spółdzielnia Mieszkaniowa zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o potwierdzenie, iż zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku VAT dotyczące opłat eksploatacyjnych za lokale mieszkalne obejmuje również opłaty za utrzymanie pomieszczeń przynależnych do lokalu mieszkalnego, do których prawo własności ustalone jest w jednym akcie notarialnym.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z §13 ust.1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. W zakresie rodzaju czynności, za które spółdzielnia pobiera opłaty, ustawa odsyła do art.4 ust.1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych. Ogólnie formułując rodzaje opłat można stwierdzić, że są one związane z pokryciem wydatków na eksploatację i utrzymanie nieruchomości w częściach przypadających na poszczególne lokale, a także stanowiących mienie spółdzielni, wydatki dotyczące zobowiązań spółdzielni, wpłaty na fundusz remontowy, a ponadto dotyczą działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej prowadzonej przez spółdzielnię.
Jednocześnie organ podatkowy zaznaczył, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze, nie wskazują definicji „lokal mieszkalny” i „pomieszczenie przynależne”. W związku z tym koniecznym jest użycie definicji zawartej w prawie spółdzielczym. W myśl art.2 ust.1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy o własności lokali. Natomiast zgodnie z art.2 ust.2 ustawy o własności lokali, przez samodzielny lokal mieszkalny rozumie się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust.4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.
Przedstawiona powyżej analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz ww. rozporządzenia Ministra Finansów, a także ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, oraz ustawy o własności lokali, prowadzi do wniosku, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych oraz osób niebędących członkami, jeżeli pobierane przez te spółdzielnie opłaty dotyczą samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami pomocniczymi.
Natomiast zgodnie z §3 pkt 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym, zgodnie z §3 pkt 12 ww. rozporządzenia jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.
Podsumowując organ podatkowy uznał, iż w rozpatrywanej sprawie komórki i garaże, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, a w związku z powyższym pobierane opłaty eksploatacyjne na pokrycie kosztów utrzymania mieszkań wraz z komórkami i garażami mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art.43 ust.1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem są zwolnione od VAT.
Podstawa prawna: art.43 ust.1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, §13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
