0
955
Spółka obciążając najemców lokali użytkowych kosztami za ich eksploatację jest zobowiązana do zastosowania stawki właściwej dla usługi najmu, tj. stawką 23%.
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2014 roku nr IPPP1/443-1374/13-2/PR.
Sytuacja Podatnika
O wydanie indywidualnej interpretacji o organu podatkowego zwróciła się Spółka, która na podstawie zawieranych umów świadczy usługi najmu powierzchni użytkowych, z tytułu czego wystawia faktury VAT. Umowy z najemcami przewidują odrębny sposób rozliczania za zużyte media, które nie są wkalkulowane w stawkę czynszu najmu. Rozliczenia za media są przeprowadzane przez Spółkę w ten sposób, iż wystawia ona odrębne faktury VAT za czynsz, oraz zgodnie z umowami, za zwrot kosztów zużytych mediów. Refakturowanie mediów na najemców odbywa się przy zastosowaniu 23 % stawki podatkowej.
W związku z powyższym Spółka zwróciła się do organu podatkowego z zapytaniem, czy refakturując media na najemców ma prawo stosować stawki podatku VAT takie same, jakie są stosowane przez pierwotnych usługodawców tzn. na energię 23%, a za wodę i wywóz nieczystości 8% - czy też refaktura za wodę i wywóz nieczystości winna mieć stawkę 23%...
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Udzielając odpowiedzi organ podatkowy w pierwszej kolejności wskazał, iż w przypadku umowy najmu przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem lokalu, a koszty dodatkowe tj. opłaty z tytułu zużycia wody, energii elektrycznej, energii cieplnej, czy odprowadzania ścieków, wywozu śmieci stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu, gdyż z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia.
Tym samym, w przedmiotowej sprawie ponoszone przez wynajmującego wydatki stanowią wraz z czynszem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu świadczenia usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz najemcy.
Natomiast przenoszenie kosztów jest świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym między właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.
Zatem dokonując analizy opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów podatkowych organ podatkowy stwierdził, że świadczenia dodatkowe są ściśle związane z usługą najmu lokali i mają w stosunku do nich charakter poboczny. Tym samym świadczenia z tytułu dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenia ścieków, wywozu nieczystości, nie stanowią odrębnych usług, ale są elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę najmu. W związku z tym świadczenie usługi najmu wraz z ww. świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również te świadczenia.
Reasumując organ podatkowy stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z refakturowaniem mediów, gdyż Spółka świadczy usługę najmu lokali użytkowych, a nabywane media stanowią element pomocniczy do usługi najmu. Zatem nie mogą stanowić przedmiotu refakturowania. Spółka obciążając najemców lokali użytkowych kosztami dodatkowymi, jest zobowiązana do zastosowania stawki właściwej dla usługi zasadniczej, którą jest usługa najmu lokalu użytkowego, tj. stawką 23%, o której mowa w art. 146a pkt 1 w związku z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.
Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
