0
1146
Odpłatne wycieczki organizowane przez Gminę podlegają opodatkowaniu VAT stawką podstawową, wg szczególnej procedury VAT-marża, bez prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług stanowiących składniki świadczonej usługi.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej nr IPTPP1/443-729/11-4/MW z dnia 9 grudnia 2011 roku.
Sytuacja podatnika
Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Dla dzieci zamieszkujących na terenie Gminy, organizuje wycieczki (wczasy) na terytorium Polski. Gmina nabywa w tym celu poszczególne towary i usługi składające się na wycieczkę (np. usługi noclegowe, przejazd, bilety wstępu na „atrakcje”, wyżywienie, itp.) od różnych podmiotów, otrzymując z tego tytułu faktury VAT z wykazanym VAT naliczonym.
Za uczestnictwo dzieci w wycieczkach Gmina pobiera od ich rodziców wynagrodzenie. Niemniej jednak wynagrodzenie to jest zazwyczaj niższe niż wydatki poniesione na organizację wycieczki (Gmina realizuje ujemną marże). W związku z powyższym Gmina zadała następujące pytania:
• Czy odpłatne zorganizowanie wycieczki przez Gminę za wynagrodzeniem powinno podlegać opodatkowaniu VAT?
• Czy odpłatne zorganizowanie wycieczki przez Gminę powinno podlegać opodatkowaniu na zasadzie VAT marża?
• Jaka stawka powinna być zastosowana dla usług organizacji wycieczki przez Gminę?
• Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zorganizowanie wycieczki (z wyłączeniem usług noclegowych i gastronomicznych)?
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
W wydanej interpretacji organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem Gminy, że organizacja odpłatnej wycieczki podlega opodatkowaniu VAT. W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy Gmina wykonuje swe czynności na podstawie umowy cywilnoprawnej, występuje ona w roli podatnika VAT. Mając na uwadze, że w przypadku odpłatnego zorganizowania wycieczki dla dzieci działanie Gminy będzie podobne do działania przedsiębiorcy, w tym zakresie powinna być uznana za podatnika VAT. W konsekwencji, jako że Gmina będzie wykonywać usługę organizacji wycieczki i w tym zakresie występować jako podatnik VAT, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.
Odnośnie zasadności opodatkowania przedmiotowej usługi z zastosowaniem przewidzianej w art.119 ustawy o VAT szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki, polegającej na tym, że za podstawę opodatkowania uznaje się kwotę marży pomniejszoną o kwotę należnego podatku, Dyrektor Izby Skarbowej przypomniał, że zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, procedurę tę stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:
• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.
Organ podatkowy zdefiniował usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, jako świadczenie złożone na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny był zakup usługi turystycznej.
Przyjmując powyższą definicję, organ podatkowy uznał, że organizowanie wycieczek, na które składa się szereg usług obcych, jako usługa turystyczna podlega opodatkowaniu według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy i ma do nich zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 23%. W związku z powyższym, na mocy art.119 ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług we własnym imieniu i na własny rachunek od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w związku z organizacją przedmiotowej wycieczki (usługi noclegowe, przejazd, bilety wstępu na „atrakcje”, wyżywienie, itp.).
Organ podatkowy podkreślił jednak, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej.
Podstawa prawna: art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
