Podatek od wartości dodanej

1. Dyrektywa VAT

Podatek od towarów i usług został wprowadzony w Polsce w 1993 roku. Od 2004 roku (w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej), obowiązek utrzymania tego podatku nakłada na kraje członkowskie Unia Europejska, określając podstawową stawkę co najmniej 15%. Dyrektywa VAT wprowadziła nowe prawa i obowiązki. Przede wszystkim podatnicy zyskali możliwość powoływania się w sporach z organami podatkowymi bezpośrednio na przepisy wspólnotowe oraz na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, bowiem Polska jest zobowiązana do respektowania praw UE. Obecnie obowiązuje DYREKTYWA 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która zawiera podstawowe zasady systemu podatku VAT. Istotnymi aktami prawnymi dla VAT są także:

• Dyrektywa Rady 2008/9/WE z dnia 12.02.2008 r. określająca szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim,

• Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011 roku ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Dyrektywa ustanawia wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT). Określa też zasadę wspólnego systemu VAT polegającą na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów. Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży detalicznej włącznie. Dyrektywa określa przedmiot i zakres stosowania. Określa zakres terytorialny, podatników, transakcje podlegające opodatkowaniu (dostawa towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, świadczenie usług, import towarówusług), miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu, zdarzenia powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalności podatku, podstawę opodatkowania, stawki, zwolnienia, odliczenia, obowiązki podatników i niektórych osób niebędących podatnikami, procedury szczególne, odstępstwa.

2. Definicja VAT

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatek od wartości dodanej, to podatek, który nakładany jest na towar i usługi na terytorium danego państwa członkowskiego (z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą o VAT). Podatek od wartości dodanej jest podatkiem konsumpcyjnym odnoszącym się do towarów i usług kupowanych i sprzedawanych w celach konsumpcyjnych w Unii Europejskiej. Podatek obliczany jest na podstawie wartości dodanej do towarów i usług na każdym etapie produkcji i łańcucha dystrybucji.

W UE obowiązują standardowe przepisy dotyczące VAT-u, ale ich stosowanie może się w praktyce różnić w zależności od danego kraju UE. Zazwyczaj należy zapłacić VAT od wszystkich towarów i usług, w tym od sprzedaży konsumentowi końcowemu. W przypadku przedsiębiorstw mających siedzibę w UE VAT jest naliczany od większości transakcji sprzedaży i zakupu w UE. Zasadniczo jednak przedsiębiorca może odliczyć zapłacony VAT od zakupów służących jego działalności, bowiem podatek VAT jest podatkiem neutralnym dla przedsiębiorców. VAT nie jest pobierany w przypadku eksportu do krajów spoza UE. W takim przypadku podatek od wartości dodanej jest płacony w kraju przywozu i trzeba przedstawić dowód, że towar został wywieziony do kraju spoza UE.

W przypadku podatku od wartości dodanej (VAT) kraje unijne postanowiły w miarę ujednolicić swoje przepisy oraz minimalne stawki podatkowe, aby uniknąć zakłóceń konkurencji między poszczególnymi krajami UE.

3. Gdzie obowiązuje Dyrektywa VAT - terytorium VAT

Podatek od wartości dodanej obowiązuje na określonym obszarze tj. na terytorium VAT. Nie wszystkie obszary UE należą do terytorium VAT, czyli nie na wszystkich obszarach UE obowiązuje VAT. Istnieją też obszary, które nie należą do UE, ale należą do terytorium VAT. Terytorium UE to państwa, które są członkami Unii Europejskiej i do których zastosowanie ma Traktat o Unii Europejskiej. Te kraje to: Austria (AT), Belgia (BE), Bułgaria (BU), Cypr (CY), Chorwacja HR), Czechy (CZ), Dania (DK), Estonia (EE), Finlandia (FI), Francja (FR), Grecja (GR), Hiszpania (ES), Holandia (NL), Irlandia (IE), Litwa (LT), Luksemburg (LU), Łotwa (LV), Malta (MT), Niemcy (DE), Polska (PL), Portugalia (PT), Rumunia (RO), Słowacja (SK), Słowenia (SI), Szwecja (SE), Węgry (HU), Włochy (IT), Wielka Brytania (GB). Natomiast terytorium VAT, to obszar, na którym zastosowanie ma VAT UE. Tylko transakcje przeprowadzane na terytorium VAT podlegają temu podatkowi.

Zasadniczo Państwa członkowskie tworzą obszar celny i terytorium VAT. Zgodnie z podstawową zasadą podatek VAT jest należny na mocy Dyrektywy VAT w stosunku do transakcji, które mają miejsce w państwie członkowskim stanowiącym część obszaru celnego i część terytorium VAT. Natomiast nie ma obowiązku zapłaty VAT od importu towarów przemieszczanych pomiędzy państwami członkowskimi.

Obszar celny to wszystkie terytoria krajów UE z wyłączeniem niektórych obszarów tych krajów oraz z włączeniem obszaru niektórych państw trzecich. Terytorium VAT to wszystkie terytoria krajów UE z wyłączeniem niektórych obszarów tych krajów oraz z włączeniem obszaru niektórych państw trzecich.

Istnieje kilka terytoriów, które są częścią UE, ale nie należą do obszaru celnego i nie należą do terytorium VAT. Są to: Ceuta, Busingen, Wyspa Helgoland, Livingo, Melilla, Gibraltar, Jezioro Lugano, Campione d’Italia - Artykuł 6 (2) Dyrektywy. Do transakcji przeprowadzanych na tych obszarach nie ma zastosowania VAT UE, a należy zapłacić należności celne oraz VAT od importu.

Istnieje kilka terytoriów, które są częścią UE i częścią obszaru celnego, ale nie należą do terytorium VAT. Są to: Wyspy Kanaryjskie, Wyspy Normandzkie, Wyspy Alandzkie, Góra Athos – zgodnie z art.6 (1) Dyrektywy. Do transakcji przeprowadzanych na tych obszarach nie ma zastosowania VAT UE. Nie ma obowiązku zapłaty należności celnych od importu, ale należy zapłacić podatek VAT od importu.

Istnieje także kilka państw, które nie są częścią UE, ale są częścią obszaru celnego oraz częścią terytorium VAT: Wyspa Man, Księstwo Monako, Strefy Suwerenne Zjednoczonego królestwa Akrotirii i Dhekelia – art. 7 Dyrektywy. W takim przypadku nie ma obowiązku zapłaty należności celnych i nie trzeba płacić VAT od importu, bowiem do transakcji przeprowadzanych na tych obszarach zastosowanie ma Dyrektywa VAT.

Przykład 1

Firma niemiecka zakupiła towar w Ceucie. Ceuta jest częścią Hiszpanii i UE, nie jest jednak częścią obszaru celnego i jest wyłączona z terytorium VAT. W konsekwencji niemiecka firma musi zapłacić cło i VAT od importu.

Przykład 2

Firma czeska zakupiła towar na Wyspach Kanaryjskich. Wyspy Kanaryjskie są częścią Hiszpanii i UE, są częścią obszaru celnego i są wyłączone z terytorium VAT. W konsekwencji czeska firma musi zapłacić VAT od importu. Nie płaci jednak należności celnych.

Przykład 3

Firma francuska zakupiła towar w Monako. Monako jest państwem trzecim, jednak należy do obszaru celnego UE i jest częścią terytorium VAT. W konsekwencji francuska firma nie musi zapłacić VAT od importu. Nie płaci także należności celnych. Należny jest VAT UE.

4. Zasady podstawowe

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatek od wartości dodanej, to podatek, który nakładany jest na towar i usługi na terytorium danego państwa członkowskiego (z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą o VAT). Podatek od wartości dodanej jest podatkiem konsumpcyjnym odnoszącym się do towarów i usług kupowanych i sprzedawanych w celach konsumpcyjnych w Unii Europejskiej. Podatek obliczany jest na podstawie wartości dodanej do towarów i usług na każdym etapie produkcji i łańcucha dystrybucji.

W UE obowiązują standardowe przepisy dotyczące VAT-u, ale ich stosowanie może się w praktyce różnić w zależności od danego kraju UE. Zazwyczaj należy zapłacić VAT od wszystkich towarów i usług, w tym od sprzedaży konsumentowi końcowemu. W przypadku przedsiębiorstw mających siedzibę w UE VAT jest naliczany od większości transakcji sprzedaży i zakupu w UE. Zasadniczo jednak przedsiębiorca może odliczyć zapłacony VAT od zakupów służących jego działalności, bowiem podatek VAT jest podatkiem neutralnym dla przedsiębiorców. VAT nie jest pobierany w przypadku eksportu do krajów spoza UE. W takim przypadku podatek od wartości dodanej jest płacony w kraju przywozu i trzeba przedstawić dowód, że towar został wywieziony do kraju spoza UE.

4.1. Stawki VAT

Pomimo, że VAT jest pobierany w całej UE, każde państwo członkowskie samo ustala swoje stawki tego podatku. W każdym kraju stosuje się stawkę podstawową. Można stosować także stawki obniżone, i tak:

• a) Stawka podstawowa obowiązuje w odniesieniu do większości sprzedawanych towarów i usług. Nie może ona być niższa niż 15%.

• b) Stawki obniżone (maksymalnie dwie) można stosować w odniesieniu do ograniczonej liczby towarów i usług. Zazwyczaj nie mogą one być niższe niż 5%. Niektóre kraje mogą wprowadzić dla wybranych towarów i usług stawki specjalne.

• c) Stawka „super obniżona”.

Niektóre kraje mogą wprowadzić dla wybranych towarów i usług tzw. stawkę super obniżoną (poniżej 5%). Na przykład w Hiszpanii znacznie obniżoną stawkę w wysokości 4% stosuje się w odniesieniu do niektórych usług, takich jak konserwacja i dostosowanie środków transportu przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych.

• d) Stawka zerowa

 W niektórych krajach część towarów i usług jest całkowicie zwolniona z podatku VAT. Nawet jeśli naliczana jest stawka zerowa i kupujący nie płaci podatku VAT, sprzedawcy nadal przysługuje prawo do odliczeń – czyli może odliczyć VAT, który zapłacił przy zakupie bezpośrednio powiązanych ze sprzedażą towarów lub usług (np. eksport lub niektóre usługi finansowe skierowane do klientów spoza UE).

• e) Stawki pośrednie

Stawki pośrednie mają zastosowanie do niektórych towarów i usług, które nie kwalifikują się do stawki obniżonej, ale w odniesieniu do których niektóre kraje UE stosowały już obniżone stawki w dniu 1 stycznia 1991 r. Kraje te mogą w dalszym ciągu stosować te obniżone stawki (zamiast stawek podstawowych), pod warunkiem że nie są one niższe niż 12 proc.

Stawki pośrednie były pomyślane jako rozwiązanie tymczasowe, aby ułatwić zniesienie odstępstw od reguł po 1 stycznia 1993 r., gdy wszedł w życie jednolity rynek. Miały być one stopniowo wycofywane.

Stawki VAT stosowane w poszczególnych państwach członkowskich:

Państwo członkowskie	Kod państwa	Stawka podstawowa	Stawka obniżona	Stawka „super obniżona"	Stawka pośrednia
Austria	AT	20	10 / 13	-	13
Belgia	BE	21	6 / 12	-	12
Bułgaria	BG	20	9	-	-
Cypr	CY	19	5 / 9	-	-
Czechy	CZ	21	10 / 15	-	-
Niemcy	DE	19	7	-	-
Dania	DK	25	-	-	-
Estonia	EE	20	9	-	-
Grecja	EL	24	6 / 13	-	-
Hiszpania	ES	21	10	4	-
Finlandia	FI	24	10 / 14	-	-
Francja	FR	20	5,5 / 10	2,1	-
Chorwacja	HR	25	5 / 13	-	-
Węgry	HU	27	5 / 18	-	-
Irlandia	IE	23	9 / 13,5	4,8	13,5
Włochy	IT	22	5 / 10	4	-
Litwa	LT	21	5 / 9	-	-
Luksemburg	LU	17	8	3	14
Łotwa	LV	21	12	-	-
Malta	MT	18	5 / 7	-	-
Holandia	NL	21	6	-	-
Polska	PL	23	5 / 8	-	-
Portugalia	PT	23	6 / 13	-	13
Rumunia	RO	19	5 / 9	-	-
Szwecja	SE	25	6 / 12	-	-
Słowenia	SI	22	9,5	-	-
Słowacja	SK	20	10	-	-
Wielka Brytania	UK	20	5	-

4.2. Naliczanie VAT

Podatek VAT jest pobierany od towarów lub usług. Przedsiebiorca prowadzący działalność gospodarczą i zajmujący się sprzedażą towarów lub świadczeniem usług, musi z reguły:

• zarejestrować się w urzędzie podatkowym w kraju UE, w którym prowadzi działalność,

• pobierać od swoich VAT i rozliczać się z niego w urzędzie podatkowym.

• VAT może być należny nawet w przypadkach, gdy nie ma miejsca płatność pieniężna. Często należy naliczyć VAT od towarów i usług, które:

• wymieniane są na inne towary lub usługi,

• wydawane są bezpłatnie,

• zużywane są na potrzeby własnej konsumpcji.

4.3. Odliczanie VAT

Przedsiebiorca prowadzący działalność gospodarczą, zazwyczaj może odliczyć VAT, który zapłacił za zakupy swojej firmy, od podatku VAT, który pobierany jest od klientów. Należy zapłacić wówczas tylko różnicę między tymi kwotami, które musi wyszczególnić w okresowej deklaracji VAT. W sytuacji, gdy VAT, który zapłacił przedsiębiorca, przewyższa VAT, który pobrano od klientów wówczas przedsiębiorca otrzyma zwrot tej różnicy lub odliczy ją w przyszłym okresie.

Niektóre towary i usługi, np. w sektorze edukacji, opieki zdrowotnej i usług finansowych, mogą być zwolnione z podatku VAT. Oznacza to, że nie zostaje zachowane prawo do odliczeń tj. nie można odliczyć VAT-u, który zapłacono przy zakupie towarów lub usług służących sprzedaży zwolnionej.

4.4. Zarejestrowanie przedsiębiorstwa do celów VAT

W sytuacji, gdy przedsiebiorca prowadzący firmę sprzedaje towary lub usługi, musi zarejestrować firmę jako podatnik podatku VAT. Po dokonaniu takiej rejestracji zostanie mu nadany numer identyfikacyjny VAT. Jeśli towary lub usługi, które sprzedaje firma, są zwolnione z podatku VAT, nie zawsze należy ją rejestrować jako podatnika VAT.

4.5. Zwolnienia z VAT dla małych przedsiębiorstw

W większości krajów UE istnieją specjalne zwolnienia, które umożliwiają handel pod pewnymi warunkami bez konieczności naliczania podatku VAT. Jeśli łączna sprzedaż objętych VAT-em towarów lub usług danej firmy nie przekracza pewnego rocznego progu, mogą być one zwolnione z VAT-u. Oznacza to, że przedsiebiorca nie będzie musiał płacić podatku VAT, ale jednocześnie nie będzie miał możliwości jego odliczenia ani wyszczególnienia go na fakturach. Zawsze można dobrowolnie zarejestrować się jako podatnik VAT na zasadach ogólnych, w takim przypadku przedsiebiorca zostanie obciążony podatkiem VAT i w konsekwencji będzie mógł odliczyć naliczony podatek.

PAMIĘTAJ: Limity do zwolnienia różnią się w poszczególnych krajach i mogą mieć zastosowanie warunki szczególne. W niektórych krajach nie ma zwolnień z podatku VAT dla małych firm, dlatego firmy muszą się zarejestrować od pierwszej podlegającej opodatkowaniu sprzedaży.

Progi dla zwolnienia od VAT dla małych przedsiębiorców w poszczególnych krajach członkowskich:

Austria	30 000 EUR
Belgia	25  000 EUR
Bułgaria	50 000 BGN (25  565 EUR )
Cypr	15 600 EUR
Czechy	1 000 000 CZK (39 362 EUR )
Niemcy	17 500 EUR
Dania	50 000 DKK (6 713 EUR )
Estonia	40 000 EUR
Grecja	10 000 EUR
Hiszpania	Brak
Finlandia	10 000 EUR
Francja	82 800 EUR lub 42 900 EUR lub 33 100 EUR
Chorwacja	300 000 HRK (40 324 EUR )
Węgry	8 000 000 HUF (25 567 EUR )
Irlandia	75  000  EUR lub 37  500  EUR
Włochy	65 000 EUR
Litwa	45 000 EUR
Luksemburg	30 000 EUR
Łotwa	40 000 EUR
Malta	35 000 EUR lub 24 000 EUR lub 14 000 EUR
Holandia	Brak
Polska	200 000 PLN (47 324 EUR)
Portugalia	10 000 EUR lub 12 500 EUR
Rumunia	220 000 RON (47 180 EUR)
Szwecja	30 000 SEK (2 943 EUR )
Słowacja	49 790 EUR
Słowenia	50 000 EUR
Wielka Brytania	85 000 GBP (97 382 EUR)

4.6. Ulga podatkowa (stopniowe obniżanie podatku)

Małe firmy, których roczny obrót nie przekracza pewnego progu, mogą kwalifikować się do stopniowego obniżania podatku. W takim wypadku muszą zarejestrować się jako podatnik podatku VAT, ale będą mogły ubiegać się o obniżenie podatku od części swoich obrotów. Ta ulga podatkowa zmniejsza się wraz ze wzrostem sprzedaży aż do pewnej wartości progowej określonej przez kraj UE, w którym mieści się siedziba firmy.

Progi te różnią się w poszczególnych krajach i mogą mieć zastosowanie warunki szczególne. Obecnie tylko kilka krajów UE wprowadziło system stopniowego obniżania podatku. System ten nie ma zastosowania w przypadku:

• sprzedaży dokonywanej przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w innych państwach członkowskich UE

• okazjonalnej działalności gospodarczej

• zwolnionej z podatku sprzedaży nowych pojazdów nabywcom w innym kraju UE

• wszelkich innych transakcji określonych przez państwa UE.

4.7. Faktura

Przedsiębiorca zarejestrowany jako podatnik podatku VAT, gdy sprzedaje towary lub usługę innej firmie, musi wystawić fakturę VAT (drukowaną lub elektroniczną). Podatek VAT jest zazwyczaj dodawany do ceny towarów lub usług na wystawianych fakturach. Numer identyfikacyjny VAT musi być widoczny na wszystkich fakturach wraz z kwotą VAT i innymi wymaganymi informacjami.

Od tej zasady istnieją wyjątki:

• w przypadku sprzedaży towarów lub usług innej firmie z siedzibą w innym kraju UE, podatek VAT nie będzie wyszczególniony na fakturze (nie oznacza to, że usługa lub towar nie podlegają opodatkowaniu, ale że nabywca musi zgłosić i zapłacić podatek VAT bezpośrednio w swoim kraju),

• w przypadku eksportu towarów lub usług do kraju spoza UE, faktura ta nie będzie zawierać podatku VAT (z reguły nabywca z państwa spoza UE będzie podlegał przepisom importowym w swoim kraju).

4.8. Sprzedaż towarów w krajach UE-VAT

• a) Sprzedaż dla firm

Jeśli przedsiębiorca sprzedaje towary innej firmie i towary te są wysyłane do innego kraju UE, nie pobiera VAT-u - jeśli klient ma ważny numer VAT. Aktywność numeru VAT nadanego przez Państwo Członkowskie można zweryfikować na stronie: //ec.europa.eu/taxation_customs/vies/?locale=pl

Za pomocą internetowej wyszukiwarki Komisji Europejskiej - systemu wymiany informacji o VAT (VIES), można sprawdzić czy dana firma jest zarejestrowana jako prowadząca handel w obrębie UE. Dane w VIES pochodzą z krajowych baz danych.

Przedsiębiorca może odliczyć VAT, który zapłacił za powiązane towary/usługi (zakupione w związku z tą sprzedażą). Jeśli klient nie ma ważnego numeru VAT, należy pobrać VAT od sprzedaży wg stawki obowiązującej w kraju przedsiębiorcy.

• b) Sprzedaż dla konsumentów

Jeśli przedsiębiorca sprzedaje towary i wysyła je konsumentom w innym kraju UE, musi się tam zarejestrować i pobierać VAT wg stawki obowiązującej w tym kraju – chyba że wartość sprzedaży ogółem do tego kraju w ciągu roku nie przekracza limitu ustanowionego przez ten kraj (35 tys. euro lub 100 tys. Euro).

Przykładowe limity uprawniajace do zwolnienia przy sprzedaży konsumentom w poszczególnych krajach:

- Austria: 35.000 EUR,

- Niemcy: 100.000 EUR,

- Zjednoczone Królestwo: 70.000 GBP,

- Republika Czeska: 1.140.000 CZK,

- Francja: 35.000 EUR,

- Holandia: 100.000 EUR,

- Włochy: 35.000 EUR,

- Hiszpania: 35.000 EUR,

- Belgia: 35.000 EUR.

• c) Zakup

Jeżeli przedsiębiorca kupuje w innym kraju UE towary do celów działalności swojej firmy, musi rozliczyć VAT od transakcji w swoim kraju wg stawki obowiązującej w kraju. W większości przypadków można odliczyć zapłaconą w tej sytuacji kwotę podatku.

4.9. Sprzedaż towarów w krajach spoza UE

• a) Sprzedaż

Jeśli przedsiębiorca sprzedaje swoje towary klientom spoza UE, nie nalicza VAT. W większości przypadków może odliczyć VAT, który zapłacił za zakupy związane z tą sprzedażą.

• b) Zakup

Jeśli przedsiębiorca kupuje towary na potrzeby swojej firmy od dostawcy z siedzibą poza UE, musi zapłacić VAT od importu. Może jednak odliczyć zapłacony podatek, jeśli zakup ten jest związany z działalnością opodatkowaną.

4.10. Sprzedaż usług w krajach UE-VAT

• a) Sprzedaż dla firm

Zasadniczo przedsiębiorca nie pobiera VAT-u od swoich klientów. Bowiem podstawowa zasada przy sprzedaży usług pomiędzy podatnikami z UE stanowi, że to nabywca rozlicza VAT od zakupionych usług wg stawki obowiązującej w swoim kraju zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia.

• b) Sprzedaż dla konsumentów

Przedsiebiorca z zasady pobiera VAT od konsumentów wg stawki obowiązującej w swoim kraju. Należy pamiętać, że usługi telekomunikacyjne, nadawcze i elektroniczne zawsze są opodatkowane w kraju, w  którym konsumenci ci mają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

• c) Zakup usług

Jeżeli przedsiębiorca kupuje z innego kraju UE usługi, z których korzysta do celów działalności swojej firmy, musi rozliczyć VAT od transakcji. Rozliczenie to odbywa się za pomocą tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, czyli przedsiębiorca rozlicza VAT w swoim kraju wg stawki tam obowiązującej.

W większości przypadków przedsiębiorca może odliczyć tę kwotę podatku, jeśli zakup ten jest związany z działalnością opodatkowaną.

4.11. Sprzedaż usług z krajami spoza UE

• a) Sprzedaż

Jeśli przedsiębiorca świadczy usługi klientom spoza UE, z reguły nie nalicza VAT-u. Przedsiębiorca może odliczyć VAT, który zapłacił za powiązane z tą usługą zakupy.

• b) Zakup dla firm

Jeśli przedsiębiorca kupuje usługi do celów działalności swojej firmy od usługodawcy z siedzibą poza UE, zazwyczaj musi rozliczyć VAT wg stawki obowiązującej w swoim kraju, za pomocą mechanizmu odwrotnego obciążenia. Przedsiębiorca może odliczyć zapłacony VAT, jeśli zakup ten jest związany z działalnością opodatkowaną.

 Jan Falkowski

Podstawa prawna:  art.2 pkt 11 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006r. W sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.