0
979
Czynności udzielenia pożyczek podmiotom powiązanym, nie stanowiące przedmiotu głównej działalności spółki i nie posiadające stałego charakteru, można uznać za czynności sporadyczne na potrzeby art.90 ust.6 ustawy o podatku od towarów i usług. Obrót z tego tytułu nie powiększa zatem wartości czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia VAT przy ustalaniu proporcji odliczenia podatku.
Wynika to z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 lipca 2011 roku o sygnaturze III SA/Wa 2809/10.
Sytuacja podatnika
Spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości udzieliła w ciągu ostatnich dwóch lat kilku pożyczek spółkom powiązanym, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług hotelowych i obrotu nieruchomościami. Niektóre pożyczki zostały spłacone w całości lub w części. Spółka nie udzieliła żadnych innych pożyczek osobom trzecim i nie przewiduje udzielania dalszych pożyczek w przyszłości.
W związku z powyższym, Spółka zwróciła się do organu podatkowego między innymi z zapytaniem: czy udzielenie na rzecz spółek powiązanych czterech pożyczek w okresie 2 ostatnich lat ma walor sporadyczności w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Zdaniem spółki, odpowiedź na zadane przez nią pytanie jest twierdząca.
Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, w wyniku czego została złożona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. WSA przyznał rację spółce i uchylił zaskarżoną interpretację.
Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Sąd Administracyjny przychylił się do stanowiska spółki, która, odwołując się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, uważała, że cztery pożyczki udzielone przez nią na przestrzeni dwóch lat, mają charakter sporadyczny, ponieważ nie stanowiły przedmiotu jej głównej działalności (kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek), a jedynie jej drobną i fragmentaryczną część. W skardze spółka podniosła, że o sporadycznym charakterze transakcji powinien decydować stan zaangażowania aktywów i usług, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją tej transakcji.
W ocenie WSA, zarówno spółka jak i organ podatkowy prawidłowo, odwołując się do znaczenia słownikowego, zdefiniowały przysłówek «sporadycznie», użyty w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Odpowiadający mu przymiotnik «sporadyczny» oznacza zjawiający się, występujący rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie. Prawidłowo również strony zastrzegły, że sporadyczność nie wyklucza powtarzalności zdarzeń. Tym niemniej, Sąd przyznał spółce rację, że niezależnie od powyższego znaczenia przysłówka «sporadycznie», użytego w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, dokonując wykładni tego przepisu należy uwzględnić unormowania Dyrektywy 112 w tym zakresie, a także orzecznictwo TSUE.
Uwzględniając orzecznictwo Trybunału uznać należy, że «sporadyczność», o której mowa w art. 90 ust. 6 odnosi się nie tyle do częstotliwości dokonywanych czynności, a do stopnia wykorzystania zasobów podatnika. Jednakże nie jest to jedyna okoliczność, pozwalająca określić relację tych czynności w stosunku do podstawowej działalności podatnika, ich znaczenia z punktu widzenia tejże działalności. Relacja ta wyraża się w pomocniczym charakterze czynności w stosunku do podstawowej działalności podatnika, co zresztą wprost zostało zaznaczone w art. 174 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przez czynności sporadyczne (incydentalne) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT należy więc rozumieć czynności poboczne do działalności gospodarczej podatnika. Nie mogą one być transakcjami stanowiącymi bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie, czy też uzupełnienie działalności podatnika. Nie jest przy tym zasadne ograniczanie się w przy dokonywaniu tego ustalenia jedynie do wartości i ilości dokonanych transakcji.
Skoro z treści wniosku o wydanie interpretacji wynikało, że spółka udzieliwszy czterech pożyczek, nie ma zamiaru kontynuować działalności polegającej na finansowaniu spółek powiązanych, Minister Finansów – nawet ograniczając się do analizy słownikowego znaczenia pojęcia «sporadyczny» i stosując przyjęte przez siebie kryteria – nie miał podstaw do przyjęcia z uwagi na samą tylko ilość i wartość udzielonych przez spółkę pożyczek, iż jest to działalność znacząca i nie można uznać jej jedynie za działalność poboczną w stosunku do głównej działalności. Udzielenie przedmiotowych pożyczek nie stanowiło czynności związanych z zasadniczą działalności spółki, a zaprzestanie udzielania pożyczek spółkom powiązanym, uniemożliwiało przypisanie działalności w tym zakresie charakteru stałego. Z treści wniosku nie wynikało, aby przychody z tytułu udzielanych pożyczek były stałym i koniecznym uzupełnieniem przychodów spółki z działalności podstawowej. Nie jest to też działalność prowadzona w sposób ciągły, aczkolwiek spółka będzie uzyskiwała obroty z tytułu już udzielonych pożyczek do czasu ich spłacenia.
Podstawa prawna: art.90 ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług; art. 174 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
