Prawo do korekty in plus kwoty podatku VAT skorygowanego uprzednio z uwagi na brak zapłaty

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 stycznia 2018 roku nr 0115-KDIT1-1.4012.798.2017.1.KM

Sytuacja Podatnika

W czerwcu 2017 r. Spółka dokonała korekty (in minus) części odliczonej wcześniej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej nabycie towaru handlowego, przypadającej na nieuregulowaną część należności w terminie 150 dni od terminu określonego na fakturze. Natomiast w dniu 25 września 2017 r. dostawca wystawił dla Spółki „Notę korygującą”, w której zmieniono termin płatności faktury na dzień 30 czerwca 2018 r. i do dnia złożenia wniosku cześć należności dostawcy wynikającej z faktury nie została przez Spółkę opłacona

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji wątpliwości Spółki dotyczą prawa do dokonania „korekty in plus kwoty podatku VAT skorygowanego in minus” w miesiącu czerwcu 2017 r., w związku ze zmianą terminu płatności za fakturę zaakceptowaną przez strony transakcji.

Stanowisko Dyrektora

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone przez ustawodawcę w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. la ustawy o VAT).

W tym miejscu należy zauważyć, że aby termin płatności był skutecznie odroczony, musi to nastąpić przed jego upływem (nie można odroczyć terminu, który upłynął). Ponadto powołany przepis art. 89a wyraźnie wskazuje na prawo podatnika do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w przypadku wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Dlatego gdy strony wydłużą termin płatności, powinny skorygować fakturę, jeżeli ten termin jest ustalony na fakturze, lub podpisać aneks do umowy.

W ocenie tut. organu, jedynie zawarcie przez strony umowy – przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności – porozumienia, ugody czy jakiegokolwiek innego rodzaju pisma, które przedłuża termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 150 dni biegnie każdorazowo od nowego wyznaczonego terminu spłaty długu.

W przypadku bowiem umownej zmiany terminu płatności (przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności) poprzez jego wydłużenie w drodze obustronnego porozumienia, jeśli w porozumieniu tym zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem skoro - jak wynika z wniosku – nota korygująca zmieniająca termin płatności faktury na dzień 30 czerwca 2018 r. została wystawiona w dniu 25 września 2017 r., tj. po upływie 150 dni od pierwotnie ustalonego na dzień 22 stycznia 2017 r. terminu płatności, to w świetle tak przedstawionego opisu zdarzenia należy stwierdzić, że Spółka nie ma prawa do korekty podatku w trybie art. 89b ustawy w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni liczonym od dnia upływu terminu płatności określonego w pierwotnej fakturze, pomimo zgodnej woli stron transakcji co do ustalenia nowego terminu zapłaty.

Podstawa prawna: art. 89a, art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.