0
1085
Podatnikom nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wartości towarów, których koszt zakupu wliczany jest do wynagrodzenia z tytułu świadczenia kompleksowej usługi marketingowej, a które są nieodpłatnie wydawane klientom.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji numer IPPP1/443-34/12-2/AS z 10 kwietnia 2012 roku.
Sytuacja podatnika
Producent produktów leczniczych (dalej: Spółka) zlecił innej firmie (dalej: Zleceniobiorca) prowadzenie bezpośredniej i pośredniej promocji swoich produktów. Usługi Zleceniobiorcy obejmują między innymi:
• organizowanie i zarządzanie siecią przedstawicieli medycznych i farmaceutycznych,
• wspieranie opracowania strategii marketingowej dla produktów leczniczych,
• przygotowanie i wdrażanie programów promocyjnych,
• świadczenie usług reklamowych,
• opracowanie i wydruk materiałów promocyjnych,
• zakup materiałów reklamowych,
• reklamy w środkach masowego przekazu (telewizja, radio, prasa, Internet),
• czynności administracyjne i badanie rynku,
• usługi w zakresie public relations w celu promowania produktów leczniczych Spółki i jej wizerunku.
W ramach prowadzonych działań, Zleceniobiorca nieodpłatnie wydaje towary klientom Spółki. Towarami tymi są między innymi:
• materiały reklamowe i promocyjne dla lekarzy i osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
• nagrody, upominki i gadżety dla lekarzy i osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
• artykuły spożywcze serwowane podczas spotkań promocyjnych oraz seminariów, konferencji i kongresów naukowych.
W związku ze świadczonymi usługami, Zleceniobiorca wystawia Spółce co miesiąc fakturę VAT opiewającą na należne mu wynagrodzenie. Wynagrodzenie to jest określane w oparciu o kwotę kosztów bezpośrednich (związanych bezpośrednio z produktami leczniczymi), pośrednich (rozdzielonych na podstawie raportu z rzeczywistym czasem pracy działów marketingowych Zleceniobiorcy) oraz kosztów ogólnych (rozdzielonych zgodnie z metodologią czasu pracy działów marketingowych Zleceniobiorcy). Do niektórych kosztów promocji produktów leczniczych i czynności marketingowych doliczana jest marża.
W związku z tym, Spółka zwróciła się do organu podatkowego między innymi z zapytaniem, czy ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez Zleceniobiorcę w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi marketingowej
Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej
Organ podatkowy przyznał Spółce prawo do odliczenia VAT od wydatków udokumentowanych opisaną powyżej fakturą VAT wyłącznie w zakresie nabywanych usług marketingowych, odmówił natomiast prawa do odliczenia VAT od wydatków dotyczących nabywanych przez Zleceniobiorcę towarów, przekazywanych następnie nieodpłatnie klientom.
W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej powołał się na przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności. Zdaniem organu podatkowego w opisanym stanie faktycznym Spółka nie nabywa prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast część wynagrodzenia Zleceniobiorcy dotycząca nabywanych towarów stanowi zapłatę przez Spółkę (jako podmiot trzeci) za dostawę towarów dokonywaną przez Zleceniobiorcę na rzecz beneficjentów.
Organ podatkowy powołał się również na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 7 października 2010 roku w sprawach połączonych – Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs c. Loyalty Management UK i Baxi Group Ltd (C-53/09 i C-55/09). W wyroku tym TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego programem lojalnościowym, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem sponsora.
Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził się ze Spółką, iż faktura wystawiona przez Zleceniobiorcę dokumentuje jedno złożone świadczenie kompleksowe, uznając, że rzeczywisty charakter transakcji wskazuje na dwa odrębne świadczenia, których odbiorcami są dwa odrębne podmioty – w przypadku usługi marketingowej – Spółka, w przypadku przekazywania towarów – beneficjenci (lekarze i farmaceuci).
Podstawa prawna: art.88 ust.3a pkt 4 lit.a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
