Rozpoznanie eksportu towarów

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2017 roku nr 0111-KDIB3-3.4012.39.2017.1.PK

Sytuacja Podatnika

Spółka nabywa towary od Dostawcy (podmiot posiadający siedzibę w Polsce) towary, które zostały uprzednio nabyte przez Dostawcę od Kontrahenta z Szwajcarii, ze składu celnego mieszczącego się na terytorium Belgii. Towary zostały uprzednio sprowadzone przez Kontrahenta z terytorium kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, do składu celnego w Belgii, z zastosowaniem procedury zawieszającej należności celne, które nie skutkują powstaniem długu celnego, a obowiązek podatkowy w imporcie nie powstaje. W momencie wyprowadzenia towarów ze składu celnego, towary zostają objęte procedurą zawieszającą tranzytu, następnie, na bazie warunków Incoterms 2010, FCA terytorium Belgii (A.), przemieszczane są na terytorium Polski. Na zlecenie oraz koszt Dostawcy, Towary zostały przetransportowane (w procedurze tranzytu) do granicy Polsko-Białoruskiej (...), gdzie kolejno towar został sprzedany Wnioskodawcy w ramach transakcji dostawy towarów, opodatkowanej w Polsce według właściwej stawki. Kolejno, Spółka sprzedaje towar klientowi mającemu siedzibę na terytorium Rosji, na zasadach Incoterms FCA, który to podmiot transportuje Towar na własne ryzyko i koszt (bądź też z zaangażowaniem firmy działającej na jego rzecz) na terytorium Rosji. Wywóz towarów poza Unię europejską jest potwierdzony komunikatem IE-45. Towary na żadnym z etapów dostawcy nie stają się towarami dopuszczonymi do obrotu na terytorium Unii Europejskiej

Czy, transakcja sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz klienta z Rosji na bazie FCA stanowi dostawę towarów, rozumianą jako eksport towarów z terytorium Polski?

Stanowisko Dyrektora

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Dostawa towarów o której mowa we wniosku (towarów przemieszczanych w procedurze tranzytu, które docelowo opuszczają terytorium Unii Europejskiej) spełnia definicję eksportu. Spółka sprzedaje bowiem swoje towary, a w wyniku tej sprzedaży są one wysyłanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, co potwierdza właściwy organ celny. Przy czym, jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów wysyłanych przez dokonującego ich dostawy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki (w analizowanym przypadku to Rzeczypospolita Polska) do nabywcy.

Zatem zostają spełnione wszystkie ustawowe przesłanki właściwe dla eksportu towarów w rozumieniu przepisów z zakresu podatku od towarów i usług, tj:

• ma miejsce dostawa towarów (art. 7 ust. 1 ustawy);

• miejscem tej dostawy jest terytorium Polski (art. 22 ust.1 pkt 1 ustawy);

• w wyniku tej dostawy towary są wysyłane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy),

• wywóz towarów jest potwierdzony przez właściwy organ celny.

W przedmiotowej sytuacji ma miejsce eksport bezpośredni o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z wniosku to nabywca wywozi towar poza granicę Unii Europejskiej, w konsekwencji Wnioskodawca winien rozpoznać opisaną dostawę jako eksport pośredni towarów.

Podstawa prawna: art. 7 ust. 1, art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.