Skonto, opust, rabat a podstawa opodatkowania przy WNT

Podstawa opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie natomiast z art. 29 a ust. 10, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 czy też udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 wystawia się fakturę korygującą.

W rzeczywistości gospodarczej otrzymanie rabatu po dokonaniu sprzedaży jest nową okolicznością, która nie była znana w chwili zawarcia transakcji, nie jest ono wynikiem błędu, zatem nie było możliwe uwzględnienie takiej obniżki w początkowym rozliczeniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Powstaje zatem pytanie, kiedy należy rozliczyć otrzymany po dokonaniu sprzedaży od kontrahenta rabat.

W związku z tym, że ustawodawca nie określa kiedy należy pomniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia o kwotę udzielonego po dokonaniu sprzedaży rabatu, zatem należy kierować się ugruntowanym już w niniejszej sprawie orzecznictwem. Na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 listopada 2012 r. nr ITPP2/443-980/12/AK czytamy: „Jeżeli zatem Spółka uzyska rabat potransakcyjny należny od dostawcy, w związku ze wszystkimi nabyciami towarów dokonanymi w ciągu roku (…) stwierdzić należy, iż faktury korygujące wewnętrzne, w przypadku, gdy kontrahent wystawi fakturę/notę korygującą, uwzględnić należy w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma tę fakturę/notę, a gdy sprzedawca takiego dokumentu nie wystawi, w okresie rozliczeniowym, w którym rabat zostanie zrealizowany, tj. Spółka otrzyma zwrot pieniędzy lub dokona kompensaty (zaliczy kwotę udzielonego rabatu na poczet kolejnego WNT). Udzielenie rabatu będzie stanowić nową okoliczność powstałą już po dokonaniu transakcji pierwotnej. Analogicznie skorygować należy informację podsumowującą (na bieżąco)”. Zatem rozliczenia faktury korygującej w związku z udzielonym rabatem należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym ją otrzymano, a w przypadku braku takiego dokumentu,w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma zwrot pieniędzy.

Możemy spotkać się również z sytuacją, kiedy to po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru otrzymujemy fakturę, w której nasz kontrahent uwzględnił kwotę opustu za zapłatę gotówką.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, nie ulega wątpliwości, iż za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy przyjąć kwotę wynikającą z faktury - pomniejszoną już o opust za zapłatę gotówką.

Podstawa opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu może być również pomniejszona o skonto otrzymane od kontrahenta zagranicznego. Skonto jest to procentowe zmniejszenie sumy należności przyznane w momencie wywiązania się z warunków płatności określonych w umowie.

O zastosowaniu skonta możemy zatem mówić dopiero po uregulowaniu należności przez nabywcę. Termin uwzględnienia skonta uzależniony jest bowiem od momentu dokonania płatności.

Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, wyrażonym między innymi w interpretacji indywidualnej nr 1472/RPP1/443-84/07/CHYKz 12 kwietnia 2007 roku, jeżeli:

• zapłata miała miejsce przed wystawieniem faktury przez kontrahenta – nabywca powinien rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie od kwoty pomniejszonej o skonto;

• zapłata zostanie dokonana po dacie wystawienia faktury - należy wówczas rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie od pełnej kwoty należności, a w miesiącu dokonania płatności uprawniającej do skonta należy ująć kwoty „na minus” .

 Dagmara Lisowska