0
2118
W celu prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jedną z najważniejszych czynności jest określenie prawidłowej stawki VAT. Zdarza się, że podatnicy wystawiając fakturę nieprawidłowo ustalą stawkę podatku, przez co zaniżą lub zawyżą kwotę podatku do zapłaty. Błędnie też można zastosować opodatkowanie transakcji zamiast zwolnienia od podatku lub odwrotnie. W niniejszym artykule przedstawimy Państwu podstawowe zasady ustalenia prawidłowej stawki VAT oraz konsekwencje zastosowania błędnej stawki VAT zarówno u dostawcy jak i u nabywcy.
Ustawa o podatku od towarów i usług w art.5 ust.1 określa, że opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Należy także pamiętać o instytucji odwrotnego obciążenia (z ang. reverse charge), która wynika z art.17 ust.1 ustawy o VAT, a polega na obciążeniu nabywcy towarów lub usług obowiązkiem rozliczenia należnego VAT, czyli przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT należnego ze sprzedawcy na nabywcę.
PAMIĘTAJ: Zgodnie z art.29a ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej łącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W celu określenia prawidłowej kwoty podatku z tytułu ww. transakcji podlegających opodatkowaniu VAT istotne jest zastosowanie odpowiedniej stawki podatku do ww. zdarzeń gospodarczych, które powodują powstanie obowiązku podatkowego. Obowiązek określenia dla danej dostawy lub usługi prawidłowej stawki VAT spoczywa na podatniku – dostawcy towaru czy usługi lub nabywcy towaru czy usługi, który w wyniku nabycia staje się podatnikiem VAT (np. import usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nabycie towarów objętych odwrotnym obciążeniem, nabycie usług do których stosuje się art.28b ustawy o VAT). Tak więc podatnik zobowiązany do rozliczenia transakcji powinien określić prawidłową stawkę podatku dla danej transakcji, lub też określić czy dana transakcja może korzystać ze stawki obniżonej, bądź też ze zwolnienia od VAT.
Generalną zasadą, na mocy art.41 ust.1 ustawy o VAT, jest opodatkowanie towarów i usług stawką podstawową, która do 31 grudnia 2016 roku wynosi 23% (art.146 a pkt 1 ustawy o VAT). Z ustawy o VAT wynika, że ustawodawca przewidział stawki preferencyjne:
8% – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT,
5% – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy o VAT,
0% – w eksporcie, wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, dla towarów i usług wymienionych w art.83, art. 119 ust. 7 i 8, art. 129 ust. 1 oraz załączniku nr 8 do ustawy o VAT.
Obniżone stawki VAT wynikają także z Rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2013 roku w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. 2013, poz. 1719). Rozporządzenie to określa:
towary i usługi, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług do wysokości 8%, oraz warunki stosowania obniżonej stawki,
towary, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 5%,
towary i usługi, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 0%, oraz warunki stosowania obniżonej stawki.
Ponadto ustawodawca przewidział szereg zwolnień od podatku, które zostały określone w:
rozdziale 2 i 3 działu VIII ustawy o VAT,
załączniku nr 7 do ustawy o VAT
oraz w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. 2013, poz. 1722), które określa inne niż określone w art.43-81 i 122 ustawy o VAT zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień.
Należy bardzo dokładnie ustalić prawidłową stawkę VAT, gdyż w przypadku pomyłki powstaną skutki podatkowe dla obu stron transakcji.
Podatnik, który błędnie zastosował obniżoną stawkę VAT, zaniżył przez to kwotę podatku należnego. Ten błąd powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego lub zawyżenie kwoty do zwrotu (w przypadku nadwyżki podatku naliczonego nad należnym). Taka sytuacja powoduje powstanie zaległości podatkowej, więc kwotę zaległego podatku należy wpłacić wraz odsetkami. W przypadku gdy błąd ten zostanie wykryty przez organ podatkowy, wówczas zgodnie z ustawą Kodeks karny skarbowy może zostać nałożona na podatnika kara finansowa za wykroczenie lub przestępstwo skarbowe. Jest to związane z wysokością uszczuplenia należności wobec Skarbu Państwa.
Natomiast nabywca nie ponosi żadnych negatywnych konsekwencji otrzymania i rozliczenia faktury z zaniżoną stawką podatku VAT, gdyż to dostawca jest odpowiedzialny za prawidłowe jej wystawienie i określenie prawidłowej stawki VAT. Ustawodawca nie przewidział konsekwencji w przypadku otrzymania przez nabywcę faktury z zawyżoną stawką VAT i żaden z przepisów ustawy o VAT nie odnosi się do braku możliwości odliczenia kwoty zawyżonego podatku. W związku z tym podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikające z art. 86 ust.1 ustawy VAT, czyli w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast na mocy art. 86 ust.2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.
W sytuacji gdy podatnik zastosuje wyższą stawkę VAT na fakturze, to jest on zobowiązany do odprowadzenia podatku w wyższej kwocie. Zgodnie bowiem z art.108 ust.1 i ust.2 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przepis ten stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.
Powyższe oznacza, że jeżeli podatnik wystawił fakturę ze stawką wyższą od obowiązującej, to ma obowiązek zapłaty w takiej wysokości, jaka została wykazana na wystawionej fakturze.
W przypadku otrzymania faktury z zawyżonym podatkiem nabywca nie ponosi żadnych negatywnych skutków podatkowych, bowiem przepisy dotyczące podatku VAT nie zawierają zakazu odliczania VAT z faktur, w których podatek został wykazany w zawyżonej stawce.
Przykład 1
Podatnik „RS” wykonał na rzecz „A” i „B” usługę usunięcia odpadów inne niż niebezpieczne zgodnie z umową zawartą 3 września 2014 roku. „RS” w dniu 18 września 2014 roku wystawił faktury ze stawką 23%. Usługi te wymienione są pod poz.149 załącznika nr 3 do ustawy o VAT jako opodatkowane stawką 8%. „RS” - na mocy art.108 ust.1 ustawy o VAT – jest zobowiązany do zapłaty kwoty podatku wynikającej z błędnie wystawionych faktur.
Z uwagi na powołany powyżej art. 86 ust.1 ustawy o VAT opodatkowanie transakcji zwolnionej od podatku także rodzi konsekwencje podatkowe, bowiem sprzedaż lub usługa zwolniona nie uprawnia podatnika do odliczania podatku naliczonego związanego z taką transakcją. W sytuacji gdy podatnik uznał, iż dana transakcja jest opodatkowana (stawką 0% lub wyższą), a nie zwolniona od podatku, to odliczył podatek naliczony od zakupów związanych z tą transakcją. W konsekwencji spowodował zawyżenie kwoty podatku naliczonego, skutkiem czego zaniżył zobowiązanie podatkowe lub zawyżył zwrot podatku co powoduje powstanie zaległości podatkowej.
W przypadku nabywcy należy pamiętać o zapisie art.88 ust.3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku albo zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w sytuacji gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. A zatem w sytuacji, w której transakcja jest zwolniona od podatku, a nabywca otrzymał fakturę z kwotą podatku (czyli z błędnym zastosowaniem stawki 8% lub 23%), nie ma on prawa do odliczenia tego podatku. Jeśli natomiast zastosowano błędną stawkę 0% zamiast zwolnienia, dla nabywcy nie ma to znaczenia, bowiem kwota VAT nie występuje.
Przypomnijmy, że obowiązek wystawienia faktury zgodnie z art. 106b ust. 1 spoczywa na podatniku VAT w przypadku dokonania dostawy towaru lub wyświadczenia usługi na rzecz innego podatnika, także podatnika spoza kraju, lub na rzecz osoby prawnej nie będącej podatnikiem, w przypadku dokonania sprzedaży wysyłkowej (tj. sprzedaży wysyłkowej do innego kraju UE, do państwa trzeciego lub z innego kraju UE, z państwa trzeciego do Polski) na rzecz niepodatnika – czyli osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru na rzecz niepodatnika, w przypadku otrzymania zapłaty lub części zapłaty (zaliczki) przed dostawą towaru lub przed wykonaniem usługi (z wyjątkiem zaliczki otrzymanej na wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, oraz zaliczki otrzymanej na poczet dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego oraz świadczenia usług: telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy, najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, stałej obsługi prawnej i biurowej, dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego).
Ponadto, w przypadku sprzedaży, świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej (w tym przypadku nie ma co do zasady obowiązku wystawienia faktury dokumentującej taką transakcję), fakturę należy wystawić w sytuacji, gdy osoba fizyczna wyrazi takie żądanie – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Zgodnie z art.106j ust.1 ustawy o VAT, podatnik wystawia fakturę korygującą m.i.n w przypadku, gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
Faktura korygująca powinna zawierać:
1) wyrazy “FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz “KOREKTA”;2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;4) przyczynę korekty;5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego- odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji
WAŻNE: W przypadku pomyłki dotyczącej stawki VAT, jedyną drogą do skorygowania błędu jest wystawienie przez sprzedającego faktury korygującej. Nabywca nie może wystawić takiej faktury.
W zakresie faktur korygujących „in plus”, które powodują zwiększenie kwoty podatku VAT należnego, brak jest ustawowych przepisów, które jednoznacznie określałyby kiedy i w jaki sposób należałoby je rozliczać. W praktyce utrwaliło się podejście, że faktury korygujące „in plus” wystawiane w celu skorygowania błędów, które doprowadziły do zaniżenia podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego wykazanych na fakturze pierwotnej (np. w wyniku zastosowania niewłaściwej stawki VAT) powinny być rozliczone w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy wynikający z faktury pierwotnej. Oznacza to, że podatnik powinien w takiej sytuacji dokonać korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym ujęto fakturę pierwotną. Powyższe stanowisko w kwestii rozliczania faktur korygujących zwiększających podatek VAT należny potwierdzają organy podatkowe oraz sądy (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 grudnia 2013, sygnatura I FSK 1710/12).
Przykład 2
Firma „Y” dokonała w sierpniu 2014 roku sprzedaży komputerów na rzecz firmy „C”. W tym miesiącu wystawiła fakturę z zastosowaniem stawki 8% i rozliczyła w deklaracji VAT-7 podatek należny. Prawidłowa stawka VAT dla tej transakcji to 23%. „Y” zauważyła błąd w listopadzie 2014 roku i w tym miesiącu wystawiła korektę do pierwotnej faktury z zastosowaniem prawidłowej stawki VAT. „Y” powinna dokonać korekty deklaracji VAT-7 „in plus” za sierpień 2014 roku tj. za miesiąc, w którym ujęto fakturę pierwotną. W tym przypadku nie ma znaczenia data odbioru korekty przez „C”.
Zgodnie z art.29a ust.10 ustawy o podatku od towarów i usług podstawę opodatkowania obniża się m.in. o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen, wartość zwróconych towarów i opakowań (z wyjątkiem opakowań zwrotnych, za które podatnik pobrał kaucję), zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło.W tych przypadkach, obniżenia podstawy opodatkowania, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę. Uzyskanie tego potwierdzenia po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art.29a ust.13 ustawy o VAT). Powyższy przepis stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art.29a ust.14 ustawy o VAT).
Z art.29a ust. 15 ustawy o VAT wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:
eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju,
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140–153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
W przypadku o którym mowa w punkcie 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w pkt 4 (art.29a ust.16).
Zatem w przypadku korekty „in minus” (w wyniku zmniejszenia stawki VAT), nie koryguje się deklaracji VAT wstecz tj. za okres rozliczeniowy, w którym rozliczono tę transakcję. Korektę wykonuje się na bieżąco tj. za okres rozliczeniowy, w którym nabywca otrzymał fakturę korygującą. Korekta taka jest możliwa pod warunkiem posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej, lub w przypadku jego braku, przy spełnieniu wyżej określonych warunków. Podatnik nie może skorygować pierwotnie złożonej deklaracji, gdyż zgodnie z art. 108 ust. 2 ustawy był on zobowiązany do zapłaty podatku wynikającego z pierwotnie wystawionej faktury.
Przykład 3
Podatnik „RS” w dniu 27 października 2014 roku wystawił na rzecz „A” fakturę korygującą „in minus” do faktury pierwotnie wystawionej we wrześniu 2014 roku. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę otrzymał 2 listopada 2014 roku. Z potwierdzenia wynika, że „A” odebrał fakturę korygującą 30 października 2014 roku. W tej sytuacji „RS” powinien obniżyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym nabywca odebrał fakturę korygującą, czyli w deklaracji VAT-7 za październik 2014.
Przykład 4
Podatnik „RS” w dniu 13 października 2014 roku wystawił na rzecz „B” fakturę korygującą zmniejszającą podatek VAT należny z 23% na 8%. Z umowy zawartej we wrześniu 2014 roku wynika, że usługa ta jest opodatkowana stawką 8%. „RS” podjął próbę doręczenia faktury korygującej do nabywcy, lecz okazała się ona nieskuteczna. Przesyłka została zwrócona pocztą do „RS” w dniu 3 listopada 2014 roku z adnotacją o dwukrotnym awizowaniu i niezastaniu nabywcy. W takiej sytuacji „RS” pomimo tego, że nie uzyskał potwierdzenia odbioru faktury korygującej, może udokumentować próbę doręczenia tej faktury oraz udowodnić, że nabywca usługi wiedział, iż transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej, gdyż we wrześniu 2014 roku podpisał umowę. W związku z tym „RS” może rozliczyć fakturę korygującą i pomniejszyć podatek VAT należny w deklaracji VAT-7 za listopad 2014 roku.
W przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzyma fakturę korygującą stawkę VAT, wówczas zastosowanie znajdzie art.86 ust. 19a ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29a ust.13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeśli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. Natomiast w przypadku, o którym mowa w art.29a ust.15 pkt 4 (gdy sprzedawca nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej) nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich transakcja została zrealizowana.
Przykład 5
Z przykładu nr 3 wynika, że „A” odebrał fakturę korygującą 30 października 2014 roku. W tej sytuacji „A” powinien obniżyć podatek naliczony w rozliczeniu za okres, w którym odebrał fakturę korygującą, czyli w deklaracji VAT-7 za październik 2014.
Przykład 6
Z przykładu nr 4 wynika, że „RS” podjął próbę doręczenia faktury korygującej do „B”, lecz okazała się ona nieskuteczna. Przesyłka została zwrócona pocztą do „RS” w dniu 3 listopada 2014 roku z adnotacją o dwukrotnym awizowaniu i niezastaniu nabywcy. „B” pomimo tego, że nie otrzymał faktury korygującej wiedział, iż transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej, gdyż we wrześniu 2014 roku podpisał umowę z „RS”. W związku z tym „B” ma obowiązek pomniejszenia podatku naliczonego w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2014 roku.
Stosownie do art.111 ust.1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika, co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu). Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję. Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących. W myśl §3 ust.5 powołanego rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:
błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.
Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania błędnie zaewidencjnowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy nie są efektem oczywistej pomyłki, jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego. W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego (kwoty zapłaty). W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt pomyłki w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Agnieszka Falkowska
Starszy Komisarz Skarbowy
