0
1159
Ustawa o VAT nie przewiduje powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna ona zawierać.
Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2017 roku nr 0115-KDIT1-1.4012.17.2017.1.MN.
Sytuacja Podatnika
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej i detalicznej sprzedaży paliw. Sprzedaż detaliczna prowadzona jest poprzez sieć stacji zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Klientami Spółki są zarówno podmioty prowadzące działalność gospodarczą, jak również klienci indywidualni. Sprzedaż na stacjach paliw obsługiwana jest przez system sprzedaży S. i ewidencjonowana w całości za pomocą urządzeń fiskalnych.
Dla prowadzących działalność gospodarczą do uprzednio wystawionych i zwróconych paragonów fiskalnych wystawiane są faktury VAT.
Spółka ma możliwość wygenerowania z programu S. rejestru faktur w ramach raportów dobowych, który to rejestr zawiera: numer i datę wystawienia faktury, datę sprzedaży, dane kontrahenta (w tym jego numer NIP ), wartość brutto, netto i kwotę VAT. Rejestr ten jest elektroniczną formą ewidencji, której wpisy zawierają w odrębnych pozycjach dane z wystawianych faktur, wraz z podaniem numeru identyfikacyjnego kontrahenta nadanego dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług. Ewidencja ta może zostać w każdym czasie wydrukowana i przedłożona dla celów ewentualnej kontroli.
Spółka prowadzi ponadto zbiorczy rejestr sprzedaży za pomocą systemu finansowo- księgowego X., w którym ewidencjonuje m.in. dane wynikające z raportów dobowych wygenerowanych przez urządzenia fiskalne w kwotach zbiorczych w celu uniknięcia dublowania wartości sprzedaży i podatku należnego. Spółka nie ma możliwości bezpośredniego przeniesienia rejestru faktur z systemu S. do zbiorczego rejestru X.
Czy opisany sposób prowadzenia ewidencji wypełnia wymogi określone w treści przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o VAT?
Stanowisko Dyrektora
Należy również zauważyć, że art. 109 ust. 3 ustawy VAT nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byle zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy. Zgodnie ze zmianą regulacji art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (która obowiązuje od dnia 1 stycznia 2017 r.) ww. ewidencja powinna zawierać w szczególności m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie o podatku od towarów i usług, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3). Jak wskazano powyżej nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego jednostce, tj. również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Zasadniczo kasa rejestrująca jest przeznaczona do ewidencjonowania sprzedaży nieudokumentowanej, jednak jak wskazano powyżej nie jest błędem ewidencjonowanie za pomocą kasy rejestrującej całej sprzedaży.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że przedstawiony sposób prowadzenia ewidencji poprzez prowadzenie elektronicznego rejestru faktur wygenerowanego z programu S. w ramach raportów dobowych, zawierający numer i datę wystawienia faktury, datę sprzedaży, dane kontrahenta (w tym jego numer NIP), wartość brutto, netto i kwotę VAT oraz prowadzenie zbiorczego rejestru sprzedaży za pomocą systemu finansowo- księgowego X., w którym ewidencjonuje m.in. dane wynikające z raportów dobowych wygenerowanych przez urządzenia fiskalne w kwotach zbiorczych w celu uniknięcia dublowania wartości sprzedaży i podatku należnego – w ocenie organu – spełnia wymogi określone w treści przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2017 r.
Podstawa prawna: art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
