0
978
W sytuacji opodatkowania najmu lokali użytkowych stawką VAT 23%, opłaty za media, jako usługi pomocnicze do usługi głównej również powinny zostać opodatkowane tą samą stawką.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 25 stycznia 2012 roku numer IPTPP1/443-917/11-4/AK.
Sytuacja podatnika
O wydanie indywidualnej interpretacji zwrócił się Uniwersytet, który, obok działalności podstawowej, prowadzi działalność komercyjną polegającą na wynajmowaniu pomieszczeń na własny rachunek. Za świadczone usługi wynajmu pomieszczeń Uczelnia obciąża najemców czynszem, który jest opodatkowany stawką podstawową VAT. Zgodnie z treścią zawartych umów, najemcy są dodatkowo obciążani przez Zainteresowanego z tytułu zużycia mediów. Zużyte media (energia elektryczna, ciepło, woda i ścieki), po zafakturowaniu ich przez dostawcę na rzecz Uczelni oraz po ich rozliczeniu na poszczególne lokale użytkowe, są refakturowane na najemców bez jakiejkolwiek marży. Refakturowanie mediów odbywa się ze stawkami podatku VAT właściwymi dla stawek, jakimi za dostawę mediów jest ona obciążana.
Najemcami pomieszczeń są osoby fizyczne oraz osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą (barki, punkty ksero, automaty do kawy, kioski). Poza opłacaniem czynszu najmu, najemca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz wynajmującego należności z tytułu dostarczania energii elektrycznej, oraz pozostałych mediów, które nie stanowią składnika czynszu najmu i nie zostały uwzględnione w wysokości miesięcznego czynszu należnego Wynajmującemu.
W związku z powyższym, Uniwersytet zwrócił się do organu podatkowego o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy postępuje prawidłowo przenosząc koszt nabycia mediów i usług odbioru ścieków na najemców lokali za pomocą refaktur, bez doliczania dodatkowych kosztów oraz z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla danego rodzaju usługi (towaru).
Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej
W wydanej interpretacji organ podatkowy uznał za nieprawidłowe postępowanie Uniwersytetu, który obciążał najemców pomieszczeń kosztami mediów z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla danej usługi (towaru). Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że wydatki związane z opłatami za tzw. media stanowią koszty utrzymania obciążające wynajmującego, w odniesieniu natomiast do wynajmu stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu. Zdaniem organu podatkowego, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy wynajmujący wyposaża przedmiot najmu w dodatkowe elementy, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (zużyta energia, woda, ścieki, wywóz nieczystości). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, najemca odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z ich dostawcą. W przypadku braku takiej umowy najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu – najmu nieruchomości. Usługa pomocnicza nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.
Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Usługa zasadnicza i pomocnicza natomiast opodatkowane są taką samą stawką podatku, właściwą dla usługi zasadniczej. Dla poparcia tej tezy, organ podatkowy przywołał wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w orzeczeniu z 25 lutego 1999 roku w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń. Trybunał stwierdził w nim, iż w tym przypadku (do usług pomocniczych) stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej; usługę należy uznać więc za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.
Komentarz redakcji
Sposób obciążania najemców kosztami mediów od dłuższego czasu budzi wiele kontrowersji i sporów pomiędzy podatnikami, organami podatkowymi i sądami administracyjnymi. Przedstawione powyżej stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi potwierdza stanowisko reprezentowane przez większość organów podatkowych w tym zakresie. Należy jednak pamiętać, że wiele składów sądów administracyjnych wyraziło odmienną opinię: na przykład Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku III SA/Gl 746/09 z 2 listopada 2009 roku, czy Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach: I FSK 423/10 z 10 marca 2011 roku, I FSK 217/10 z 4 lutego 2011 roku czy I FSK 740/10 z 31 maja 2011 roku. Dokładną analizę przedstawionego problemu przedstawiamy w Dziale VAT W FINANSACH PUBLICZNYCH
Podstawa prawna: art.29 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
