0
1180
Biuro podróży nabywa od sanatorium i sprzedaje, bez świadczenia dodatkowych usług, usługę leczenia sanatoryjnego zwolnioną na podst. art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Czy powinno wystawić fakturę VAT marża, czy może sprzedać usługę jako zwolnioną?
ODPOWIEDŹ
W opisanym przypadku biuro podróży nie ma prawa do zastosowania procedury VAT marża. W związku ze świadczeniem usługi leczenia sanatoryjnego powinna zostać wystawiona faktura VAT na zasadach ogólnych, z zastosowaniem zwolnienia od podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art.119 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.
Powyższa zasada ma zastosowanie bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki w przypadku gdy podatnik:
• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Jak wynika z powyższych przepisów, możliwość zastosowania procedury VAT marża przysługuje w stosunku do przedmiotu świadczenia (każdorazowo w sytuacji, gdy wykonywane są usługi turystyki), a nie podmiotowo. Oznacza to, że w celu udzielenia odpowiedzi na Pana pytanie musimy przyjrzeć się nie temu kto świadczy usługę, ale jaka usługa jest świadczona.
W zadanym pytaniu pisze Pan, że nabywa i sprzedaje usługę leczenia sanatoryjnego, bez świadczenia dodatkowych usług. Jak rozumiem, przedmiotowa usługa nie jest nabyta w systemie VAT marża i została nabyta z zastosowaniem zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Już fakt sprzedaży pojedynczego, nie kompleksowego świadczenia wyłącza możliwość zastosowania procedury VAT marża. W interpretacji nr IBPP1/443-1125/09/AL. Z 17 stycznia 2011 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach określił bowiem usługę turystyczną jako kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). W opisanym przez Pana przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem jednorodnym, a zatem, w świetle cytowanej definicji, procedura VAT marża nie będzie miała tu zastosowania.
Ponadto, należałoby się zastanowić, czy opisane przez Pana świadczenie w ogóle stanowi usługę turystyczną. Moim zdaniem nie. W interpretacji nr IPPP2/443-1243/11-6/IG z 14 lutego 2012 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie powołał się na definicję usługi turystycznej zawartą w art. art. 3 pkt 1 ustawy o usługach turystycznych, zgodnie z którą przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. W interpretacji tej organ podatkowy wskazał na istotne znaczenie celu skorzystania nabywcy z takiej usługi. W mojej opinii, nabywcy nie korzystają z usług leczenia sanatoryjnego w celach turystycznych, ale w celu poddania się określonym zabiegom leczniczym czy rehabilitacyjnym. Zatem i ten element wyklucza możliwość zastosowania procedury VAT marża.
Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Biuro podróży nie jest podmiotem leczniczym, jednak, moim zdaniem, do zastosowania zwolnienia w podatku od towarów i usług upoważnia je art.43 ust.1 pkt 19a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku również świadczenie opisanych powyżej usług, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów leczniczych. Moim zdaniem biuro podróży, odsprzedając usługę leczenia sanatoryjnego, nabytą od sanatorium, czyli podmiotu leczniczego, spełnia warunki opisane w cytowanym przepisie.
Należy tu jednak zwrócić uwagę na dwa aspekty. Po pierwsze pewne wątpliwości może w opisanej sytuacji budzić kwestia tego, czy można powiedzieć, że biuro podróży, które najprawdopodobniej w momencie zakupu usług leczenia sanatoryjnego nie zna jeszcze ich odbiorców, nabywa je na ich rzecz. Moim zdaniem tak, ale chciałabym podkreślić, że kwestia ta nie jest oczywista i może budzić wątpliwości organów podatkowych. Po drugie, biuro podróży ma prawo do zastosowania zwolnienia w odniesieniu do usług leczenia sanatoryjnego jedynie w przypadku, gdy nabywa je bezpośrednio od podmiotu leczniczego. Gdyby nabyło taką usługę od innego podmiotu, np. pośrednika, zwolnienie nie miałoby już zastosowania.
Ewa Konarska
