Uwzględnienie w proporcji wartości sprzedanego środka trwałego

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z dnia 6 marca 2017 roku nr 461-IBPP2.4512.1023.2016.2.EJu

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu starych nieruchomości mieszkalnych (budynki wielorodzinne), które następnie remontuje lub modernizuje a potem sprzedaje poszczególne lokale. Nieruchomości te są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Przedmiotowe lokale nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej prowadzi w nich bowiem jedynie prace remontowe, konserwacyjne, modernizacyjne i adaptacyjne w celu przygotowania ich do sprzedaży i uzyskania jak najlepszej ceny. W lokalach przechowywane są także materiały budowlane i narzędzia potrzebne do wykonania wymienionych prac co również nie pozwala przyjąć, że są używane do działalności gospodarczej.

Czy przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy do rocznego obrotu należy wliczać sprzedaż nieruchomości zaliczanych do środków trwałych?

Stanowisko Dyrektora

Przepis art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, nie budzi wątpliwości, że podstawowym kryterium wyłączającym obrót uzyskany z dostawy dóbr inwestycyjnych z mianownika współczynnika sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ww. ustawy – jest użycie tych dóbr inwestycyjnych przez podatnika na potrzeby jego działalności gospodarczej (przedsiębiorstwa). Kryterium to, obok konieczności zaliczenia towarów do środków trwałych podatnika oraz ubocznego (okazjonalnego) charakteru dostawy tych dóbr w ramach podejmowanej przez niego działalności, ma kluczowe znaczenie dla zakwalifikowania obrotu do zakresu stosowania wspomnianych norm podatkowych i systemu VAT.

Jednocześnie stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Dla oceny, czy czynności mają charakter pomocniczy (uboczny, sporadyczny) musi istnieć punkt odniesienia, tj. działalność podstawowa, główna. Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli działalność np. sprzedaż nieruchomości, stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

W konsekwencji należy stwierdzić, że obrót ustalony w oparciu o zasady wynikające z art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy – zgodnie z ust. 5 i ust. 6 tego artykułu – pomniejsza się o wartość:

1. obrotu z tytułu dostawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są one zaliczane do środków trwałych podatnika, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,

2. pomocniczych transakcji dotyczących nieruchomości,

3. pomocniczych usług dot. pośrednictwa finansowego,

4. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że obrót uzyskany z tytułu dostaw towarów (zbycia lokali mieszkalnych) Wnioskodawca winien uwzględnić przy obliczaniu proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, bowiem nie został spełniony warunek wykorzystywania w drodze używania lokali mieszkalnych na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, o którym mowa w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT. Jednocześnie w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 90 ust. 6 ustawy o VAT w stosunku do sprzedawanych lokali mieszkalnych, gdyż sprzedaż lokali mieszkalnych dokonywana jest przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego podstawowej działalności gospodarczej. Tym samym nie można uznać, tych transakcji za pomocnicze, w konsekwencji wartość tej sprzedaży należy uwzględnić przy obliczaniu proporcji sprzedaży o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Podstawa prawna: art. 90 ust. 5 oraz ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.