Wynajem samochodu zastępczego a VAT

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 28 stycznia 2016 roku nr ITPP2/4512-1066/15/EB.

Sytuacja Podatnika

O wydanie indywidualnej interpretacji do organu podatkowego zwrócił się Przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zawierania umów ubezpieczeń komunikacyjnych świadczonych na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych. Usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie Przedsiębiorca świadczy usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych w zakresie usługi assistance z ubezpieczeń komunikacyjnych. Klient poszkodowany w wypadku komunikacyjnym zgłaszając szkodę w ramach ubezpieczenia żąda również wydania samochodu zastępczego. W związku z tym, Przedsiębiorca podpisuje z poszkodowanym umowę, regulamin, protokół zdawczy, cesję wierzytelności. Klient użytkuje samochód zastępczy do czasu naprawy swojego pojazdu lub wypłaty odszkodowania nie płacąc za wynajem auta. Koszty wynajmu pojazdu zastępczego pokrywane są z ubezpieczenia sprawcy. Firmy ubezpieczeniowe wymagają, aby faktura była wystawiona na klienta, ponieważ to on jest faktycznym odbiorcą usługi.

W związku z powyższym Przedsiębiorca zwrócił się do organu podatkowego z zapytaniem, czy usługa wynajmu samochodu zastępczego w ramach ubezpieczenia assistance korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej

Dokonując analizy opisu sprawy w powiązaniu z obowiązującymi przepisami prawa organ podatkowy uznał, iż usługa wynajmu samochodu klientom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych nie może być uznana za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem Przedsiębiorca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do wykonania świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta towarzystwa ubezpieczeniowego. Jednocześnie organ podatkowy wskazał, iż „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Przedsiębiorcą oraz klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia oraz nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia jest zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zatem organ podatkowy stwierdził, iż zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi ubezpieczeniowej właściwe wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu, czy zjawiska. Trudno uznać, że świadczona przez Przedsiębiorcę usługa jest specyficzna jedynie dla sektora ubezpieczeniowego, może być ona bowiem wykorzystywana w innych dziedzinach życia. W ocenie organu przedmiotowa usługa stanowi jedynie czynność o charakterze technicznym, mającą na celu najem samochodu zastępczego. Dodatkowo organ podatkowy wskazał, że Przedsiębiorca nie uczestniczy w ramach tej usługi w innych czynnościach, np. w wycenie pojazdów, ustaleniu zdarzeń, sporządzenia dokumentacji do oceny technicznej szkody, czy też ustalenia wysokości szkody. Ponadto przedmiotowa usługa nie jest również niezbędna do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez ubezpieczyciela.

Reasumując, usługi najmu samochodu nie można uznać za konieczną i niezbędną do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Wobec powyższego przedmiotowa usługa nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ww. ustawy, lecz na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy jest opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, art. 43 ust. 1 pkt 37, art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.