0
1244
Jedną z ciekawych, ale mało komentowanych zmian wprowadzonych nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług jest wprowadzenie definicji terenów budowlanych. Definicja ta została zawarta w art.2 pkt 33 ustawy i ma obowiązywać od 1 kwietnia 2013 roku.
Zgodnie z nowo wprowadzoną definicją przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Na mocy ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zatem decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w projektowanej definicji, w zależności od rodzaju inwestycji, będzie dotyczyła decyzji o lokalizacji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy.
Projektowane przepisy mają na celu zarówno dostosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do art.12 ust.3 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwo członkowskie powinno określić grunt uznawany przez nie za teren budowlany, jak również usunięcie rozbieżności pomiędzy podejściem organów podatkowych i sądów administracyjnych do tego zagadnienia.
W związku z niejednolitym orzecznictwem sądów administracyjnych dotyczącym zwolnienia z podatku VAT terenów innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, wydana została uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów (z dnia 17 stycznia 2011 roku o sygn. akt I FPS 8/10), w której NSA potwierdził, iż w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunku zagospodarowania przestrzennego gminy.
Wprowadzona do ustawy o podatku od towarów i usług definicja terenów budowlanych umożliwi przede wszystkim prawidłowe stosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem tego przepisu zwolnieniu od VAT będzie podlegała dostawa terenów niezbudowanych innych niż tereny budowlane. Wprowadzenie nowej definicji rozwieje wątpliwości co do tego, czy dostawa danego terenu może korzystać ze zwolnienia.
Powyższa regulacja stanowi również implementację art.135 ust.1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art.12 ust.1 lit. b Dyrektywy.
Iwona Porez
