Odpowiedź
Nie, ponieważ paragony do kwoty 450 zł brutto (100 euro) z numerem NIP nabywcy stanowią podstawę ujęcia kosztu oraz odliczenia podatku VAT.
Uzasadnienie
Zgodnie z regulacją zawartą w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Zatem, co do zasady, każda sprzedaż na rzecz osób prywatnych nieprowadzących działalności gospodarczej winna zostać zewidencjonowana na kasie fiskalnej. Natomiast w przypadku gdy nabywcą jest podmiot, który prowadzi działalność podatnik jest obowiązany wystawić fakturę sprzedaży.
Ani z przepisów ustawy o VAT jak również z przepisów rozporządzeń dotyczących kas nie wynika zakaz rejestrowania w kasie fiskalnej sprzedaży dla przedsiębiorców. Jednak w przypadku transakcji dokonanej na rzecz podatnika, fakt wydania paragonu nie zwalnia sprzedawcy z obowiązku wystawienia faktury.
Sytuacja staje się skomplikowana z chwilą, gdy sprzedaż zostanie zewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, stroną transakcji jest inny przedsiębiorca, a sprzedawca nie wiedział o tym w momencie wystawiania paragonu.
W przypadku bowiem sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (art. 106b ust. 5 ustawy). Przepis ten został wprowadzony 1 stycznia 2020 roku.
W przypadku, gdy wystawiono fakturę dotyczącą sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż (art. 106h ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), natomiast klient otrzymuje oryginał faktury i tylko ten dokument jest potwierdzeniem dokonanej sprzedaży. Tej faktury nie ujmuje się już w rejestrach VAT, ponieważ potwierdzona nią sprzedaż jest ujęta w raportach kasy rejestrującej.
Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro, podatnik może wystawić fakturę uproszczoną. Co ważne, może ona nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy (imienia i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów i usług oraz adresu) oraz danych określonych w ust. 1 pkt. 8, 9 i 11-14 pod warunkiem, że zawiera dane pozwalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek.
W związku z powyższym, obowiązkowymi elementami faktury uproszczonej są:
- data wystawienia,
- kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę,
- NIP sprzedawcy,
- NIP nabywcy,
- datę sprzedaży lub datę otrzymania zapłaty przed dokonaniem sprzedaży, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury,
- nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
- kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, o ile nie zostały uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
- kwotę należności ogółem.
Zapis § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących określa, iż w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera:
- imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
- numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika,
- numer kolejny wydruku,
- datę oraz godzinę i minutę sprzedaży,
- oznaczenie „PARAGON FISKALNY”,
- nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
- cenę jednostkową towaru lub usługi,
- ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku,
- wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują,
- wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów,
- wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
- łączną wysokość podatku,
- łączną wartość sprzedaży brutto,
- oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto,
- kolejny numer paragonu fiskalnego,
- numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
- numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy,
- logo fiskalne i numer unikatowy.
Przedsiębiorca nie musi posługiwać się fakturami uproszczonymi, ponieważ w celu udokumentowania nawet drobnej sprzedaży może wystawić zwykłą fakturę. Aby stwierdzić, czy paragon fiskalny można potraktować jako fakturę uproszczoną, zacytowaliśmy zapis § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymieniający elementy paragonu w porównaniu z obowiązkowymi elementami faktury uproszczonej. Analiza przez kupującego przedsiębiorcę obowiązkowych elementów wskazanych dokumentów umożliwia określenie, czy wystawiony dokument zawiera niezbędne dane do uznania go za fakturę uproszczoną.
Podsumowując, jeżeli otrzymany paragon zawiera dane, które muszą znaleźć się na paragonach i fakturach uproszczonych, to ponieważ na paragonie został umieszczony NIP i jednocześnie wartość zakupów nie przekroczyła 100 euro (albo 450 zł), wtedy dokument ten może być traktowany jako faktura uproszczona (traktowana na równi ze zwykłą fakturą) i dokument ten stanowi podstawę ujęcia w kosztach oraz odliczenia podatku VAT.
Podstawa prawna: art. 106b ust. 3 i ust. 5, art. 106e ust. 5 pkt 3, art. 106h ust. 1, art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, §25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019r. w sprawie kas rejestrujących.
