Metody obliczania powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych na potrzeby VAT

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 lutego 201 roku nr IPPP1/443-1401/14-2/AS.

Sytuacja Podatnika

O wydanie indywidualnej interpretacji do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która realizuje inwestycje w postaci budowy budynków mieszkalnych wielorodzinnych, klasyfikowanych w dziale 11 PKOB, a następnie oferuje sprzedaż poszczególnych lokali mieszkalnych znajdujących się w przedmiotowych budynkach. Każdy z lokali będących przedmiotem sprzedaży stanowi samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu przepisu art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Jednocześnie Spółka wskazała, że w jej ocenie najbardziej precyzyjną, a tym samym najwłaściwszą definicją pojęcia „powierzchnia użytkowa” dla celów obliczenia powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych jest definicja zawarta w ustawie o ochronie praw lokatorów. Definicja wskazana w tym akcie prawnym określa sposób kalkulacji powierzchni użytkowej lokalu, co też odpowiada charakterowi nieruchomości dostarczanych przez Spółkę.

Wątpliwości Spółki dotyczą metody obliczania powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych, o której mowa w art. 41 ust. 12b pkt 2 oraz 12c ustawy o VAT.

Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej

Dokonując analizy opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem Spółki, iż przy określaniu powierzchni użytkowej na potrzeby art. 41 ust. 12b oraz 12c ustawy podatku od towarów i usług, z uwagi na brak definicji pojęcia „powierzchnia użytkowa” w ustawie, można posłużyć się każdą normatywnie określoną metodą ustalenia takiej powierzchni, w tym z zastosowaniem definicji powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych z...