Rejestracja przez biuro rachunkowe transakcji „podejrzanych”

Pojęcie instytucji obowiązanej ujęte zostało w art. 2 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (czyli m.in. biura rachunkowe) znalazły się w powyższej definicji wraz z innymi instytucjami.

Do obowiązków biur rachunkowych wynikających z art. 8 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy zaliczamy:

1. obowiązek rejestrowania transakcji przeprowadzanych przez instytucję obowiązaną, które przekraczają równowartość 15 000 euro, oraz

2. gdy jest ona przeprowadzana za pomocą więcej niż jednej operacji, których okoliczności wskazują, że są one ze sobą powiązane i zostały podzielone na operacje o mniejszej wartości z zamiarem uniknięcia obowiązku rejestracji.

Nie oznacza to jednak, że biura rachunkowe obowiązane są do rejestrowania każdej przekraczającej równowartość 15.000 euro transakcji swojego klienta. Przez przeprowadzanie bowiem transakcji zgodnie z art. 2 pkt 1e u.p.p.p. rozumie się wykonanie zlecenia lub dyspozycji klienta przez instytucję obowiązaną, natomiast przez transakcję rozumie się dokonywane we własnym, jak i w cudzym imieniu, na własny, jak i na cudzy rachunek wpłaty i wypłaty w formie gotówkowej lub bezgotówkowej, kupno i sprzedaż wartości dewizowych, przeniesienie własności lub posiadania wartości majątkowych, w tym oddanie w komis lub pod zastaw takich wartości, oraz przeniesienie wartości majątkowych pomiędzy rachunkami należącymi do tego samego klienta, zamianę wierzytelności na akcje lub udziały. Co do zasady, biura rachunkowe transakcji takich nie przeprowadzają, jednak, zgodnie z art.8 ust.3a w przypadku, gdy instytucja obowiązana nie przyjmuje dyspozycji lub zlecenia do przeprowadzenia transakcji, obowiązek rejestracji stosuje się także, gdy instytucja ta wie lub przy zachowaniu należytej staranności powinna wiedzieć o takiej transakcji w związku z wykonaniem umowy z klientem.

Drugim rodzajem transakcji podlegających rejestracji są transakcje, których okoliczności wskazują, że mogą one mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu. W takich przypadkach obowiązek rejestracji powstaje bez względu na wartość i charakter tej transakcji. Rejestr transakcji prowadzony jest przez instytucje obowiązane w formie papierowej lub przy użyciu elektronicznych nośników informacji.

Rejestracji transakcji dokonuje się poprzez wprowadzenie danych do rejestru - czego należy dokonać bezzwłocznie, nie później jednak niż następnego dnia roboczego po zrealizowaniu transakcji. Rejestr transakcji, które mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, musi być przechowywany przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym transakcje zostały zarejestrowane. Sposób prowadzenia rejestru transakcji określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 września 2001 roku w sprawie określenia wzoru rejestru transakcji, sposobu jego prowadzenia oraz trybu dostarczania danych z rejestru Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej.

Zgodnie z art. 8b u.p.p.p. instytucje obowiązane stosują wobec swoich klientów środki bezpieczeństwa finansowego, polegające na:

1. identyfikacji klienta i weryfikacji jego tożsamości na podstawie dokumentów lub informacji publicznie dostępnych;

2. podejmowaniu czynności, z zachowaniem należytej staranności, w celu identyfikacji beneficjenta rzeczywistego i stosowaniu uzależnionych od oceny ryzyka odpowiednich środków weryfikacji jego tożsamości

3. uzyskiwaniu informacji dotyczących celu i zamierzonego przez klienta cha...