Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy

Spór toczył się pomiędzy Sp. z o.o., z siedzibą w Polsce a Dyrektorem Izby Skarbowej w Gdańsku. Organ podatkowy zakwestionował faktury wystawione przez polskiego podatnika za świadczone przez niego usługi na rzecz cypryjskiego kontrahenta.

Spółka cypryjska zawarła umowę o współpracę ze spółką polską, na podstawie której pierwsza spółka zobowiązała się świadczyć drugiej spółce usługę udostępniania aukcyjnej strony internetowej, obejmującą także świadczenie usług towarzyszących związanych, po pierwsze, z dzierżawą serwerów niezbędnych do działania strony, a po drugie, z wystawianiem produktów na aukcjach. Spółka polska zobowiązała się głównie do sprzedaży towarów za pośrednictwem tej strony.

W kwietniu 2010 roku spółka cypryjska nabyła 100% kapitału zakładowego spółki polskiej. Za poprzedzający to nabycie okres spółka polska wystawiła cztery faktury za usługi świadczone na rzecz spółki cypryjskiej (usługi reklamy, obsługi, dostarczania informacji i przetwarzania danych). Uznając, że te usługi były świadczone w siedzibie spółki cypryjskiej i w konsekwencji powinny być objęte VAT na Cyprze, spółka polska wskazała, że podatek ten powinien zapłacić odbiorca owych usług, i nie wykazała VAT na fakturach.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał jednak, że chodziło o usługi świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności spółki cypryjskiej na terytorium polskim, a w konsekwencji należało je opodatkować w Polsce według stawki podstawowej 22%.

Spór trafił do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który z uwagi na wątpliwości zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości UE.

TS UE orzekł, że: „pierwszy podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie członkowsk...