0
1615
Radca Prawny, wykonujący czynności polegające na świadczeniu pomocy prawnej z urzędu, jest uznawany za podatnika podatku od towarów i usług, tym samym świadczenie usług na zlecenie sądu winien udokumentować fakturą VAT.
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 czerwca 2016 roku nr IPPP1/4512-339/16-2/BS.
Sytuacja Podatnika
O wydanie indywidualnej interpretacji do organu podatkowego zwrócił się emerytowany Radca Prawny, który od roku 2005 jest wyznaczany przez Okręgową Izbę Radców Prawnych do prowadzenia sprawy z urzędu, jako pełnomocnik dla strony której Sąd przyznał pełnomocnika z urzędu.
Zawsze składając wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego Radca Prawny informuje Sąd, iż nie jest płatnikiem podatku VAT i wszystkie składy orzekające Sądów zasądzały koszty bez podatku VAT a Oddziały Finansowe Sądów na koniec roku kalendarzowego przesyłały PIT-11, który wraz z PIT-em z ZUS rozliczał w zeznaniu podatkowym. Jednak jeden skład orzekający miał zdanie odrębne i mimo zażalenia Radcy Prawnego do Sądu Apelacyjnego orzeczenie w zakresie zasądzonej kwoty wynagrodzenia, nie zostało zmienione o stawkę podatku VAT.
W tej sytuacji, aby móc otrzymać z kasy Sądu Okręgowego zasądzone koszty zastępstwa procesowego powiększone o stawkę podatku VAT, Radca prawny był zmuszony do założenia działalności gospodarczej oraz złożyć zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R w Urzędzie Skarbowym, wystawić fakturę z naliczonym i zasądzonym podatkiem VAT, a następnie wyrejestrować działalność, gdyż kolejne Sądy – składy orzekające nadal zasądzają wynagrodzenie bez podatku VAT.
Wątpliwości Radcy prawnego budzi fakt, czy zasądzane wynagrodzenie powinno być podwyższone o kwotę podatku od towarów i usług.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Udzielając odpowiedzi organ podatkowy w pierwszej kolejności wyjaśnił, iż Radca Prawny wykonujący czynności polegające na świadczeniu pomocy prawnej z urzędu jest uznawany, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, za podatnika VAT. Jednocześnie organ podatkowy wskazał, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a) ww. ustawy przedmiotowe usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Ponadto nie zostały również wymienione ani jako zwolnione, ani też jako korzystające z preferencyjnej stawki VAT w ustawie o podatku od towarów i usług i w przepisach wykonawczych do niej, dlatego też opodatkowane powinny być stawką 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.
Reasumując organ podatkowy stwierdził, iż świadczenie pomocy prawnej z urzędu przez radcę prawnego stanowi działalność gospodarczą i jest on z tytułu wykonywania tej działalności podatnikiem podatku od towarów i usług, a zasądzane przez Sąd wynagrodzenie za świadczoną pomoc prawną z urzędu powinno być podwyższone o kwotę podatku od towarów i usług, zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Podstawa prawna: art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a) ustawy z dna 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
