Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych

1.    Podstawa prawna

Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych zostały uregulowane w ustawie z 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 67a Ordynacji podatkowej, organ podatkowy, na wniosek podatnika, z  zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na  raty zapłatę zaległości podatkowej wraz  z  odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w  terminie zaliczek na  podatek;
3. umorzyć w  całości lub w  części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w  całości lub w  takiej części, w  jakiej została umorzona zaległość podatkowa. Na mocy art. 67b Ordynacji podatkowej, organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych w  art. 67a:

1. które nie stanowią pomocy publicznej;
2. które stanowią pomoc de minimis - w zakresie i na zasadach określonych w  bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;
3. które stanowią pomoc publiczną:
   a)    udzielaną w  celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,
   b)    udzielaną w  celu zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w gospodarce o  charakterze ponadsektorowym,
   c)    udzielaną w  celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w  interesie europejskim,
   d)    udzielaną w  celu promowania i  wspierania kultury, dziedzictwa narodowego, nauki i  oświaty,
   e)    będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych w  ogólnym interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów,
   f)    na szkolenia,
   g)    na zatrudnienie,
   h)    na rozwój małych i  średnich przedsiębiorstw,
   i)    na restrukturyzację,
   j)    na ochronę środowiska,
   k)    na prace badawczo-rozwojowe,
   l)    regionalną,
   m)    udzielaną na inne przeznaczenia określone na podstawie §6 przez Radę Ministrów.

Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, o  których mowa w art. 67a, w  przypadku wymienionym w  §  1 pkt  3 lit. a, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna albo w  ramach programów pomocowych określonych w  odrębnych przepisach.
Ulgi w  spłacie zobowiązań podatkowych, o  których mowa w  art.67a, w  przypadkach wymienionych w §1 pkt 3 lit. b-l mogą być udzielane jako pomoc indywidualna zgodna z programami rządowymi lub samorządowymi albo udzielane w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.
Rada Ministrów może określić, w  drodze rozporządzeń, inne niż określone w §1 pkt  3 lit. a-l, przeznaczenia pomocy udzielanej w  formie ulg w  spłacie zobowiązań podatkowych, o  których mowa w  art. 67a, oraz szczegółowe warunki udzielania tych ulg dla określonych przez Radę Ministrów przeznaczeń wraz ze wskazaniem przypadków, w  których ulgi udzielane są jako pomoc indywidualna, mając na uwadze dopuszczalność i  warunki udzielania pomocy państwa określone w  przepisach prawa wspólnotowego.
Należy pamiętać, że przepisy art. 67a § 1 pkt 1 i 2 oraz art. 67b stosuje się odpowiednio do należności przypadających od płatników lub inkasentów. Natomiast przepisy art. 67a oraz art. 67b stosuje się odpowiednio do należności przypadających od spadkobierców podatnika lub płatnika oraz osób trzecich (art.67c Ordynacji podatkowej).

2.    Rozłożenie na raty należności podatkowych i odsetek

2.1.    Zasada podstawowa

Rozłożenie należności podatkowych na raty to  ulga, która polega na podziale kwoty podatku lub innych zobowiązań podatkowych na co najmniej dwie części i ustalenia dla nich nowych terminów płatności. Na podstawie ww. art. 67a §1 organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może rozłożyć na raty:

•  zapłatę podatku,
•  zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,
•  odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek.

Prowadząc działalność gospodarczą, można skorzystać z następujących form ulgi:

1. która  nie stanowi pomocy publicznej,  czyli gdy pomoc udzielona przez państwo nie zakłóca lub nie grozi zakłóceniem konkurencji oraz nie wpływa na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi UE. Taki charakter może mieć ulga dla przedsiębiorcy, który działa wyłącznie na rynku lokalnym.
2. która  stanowi pomoc publiczną, czyli wpływa na zakłócenie wymiany handlowej, (np. ulgi dla eksporterów), ale udzielona została:​

• w celu  naprawienia szkód po klęskach żywiołowych  lub innych poważnych zdarzeniach,
• w celu  zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w gospodarce 
• o charakterze ponadsektorowym,
• w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego, podejmowanego w interesie europejskim,
• w celu promowania i wspierania kultury, dziedzictwa narodowego, nauki i oświaty,
• jako  rekompensata za realizację usług  świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym,
• na szkolenia,
• na zatrudnienie,
• na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,
• na restrukturyzację,
• na ochronę środowiska,
• jako pomoc regionalną oraz inną pomoc publiczną (dopuszczalną w ramach przepisów unijnych)

3. która  jest pomocą de minimis - ulga nie stanowi pomocy publicznej, ponieważ jej wysokość mieści się w limicie, który  dla jednego przedsiębiorcy wynosi  200 000 euro w ciągu 3 lat podatkowych, a dla przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w zakresie drogowego transportu towarów w kwocie nie większej niż 100 000 euro w ciągu trzech lat podatkowych).

Ważne: Decyzja o rozłożeniu należności podatkowej na raty jest uznaniowa - to  urząd decyduje, czy przyzna podatnikowi prawo do zapłaty należności w częściach. Urząd rozpatruje każdą sprawę indywidualnie. 

2.2. Pojęcie ważny interes podatnika oraz interes publiczny

Przepisy podatkowe nie zawierają jednoznacznych definicji pojęć ważny interes podatnika oraz interes publiczny. Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 22 kwietnia 1999 roku (sygn. SA/Sz 850/98) stwierdził, że:

• ważny interes podatnika  to sytuacja, gdy z powodu nadzwyczajnych, losowych przypadków, podatnik nie jest w stanie zaległości podatkowych uregulować; to utrata możliwości zarobkowania, utrata losowa majątku,
• interes publiczny  to sytuacja, gdy zapłata zaległości podatkowej spowoduje konieczność sięgania przez podatnika do środków pomocy państwa, gdyż nie będzie w stanie zaspakajać swoich potrzeb materialnych.

Ważny interes podatnika lub interes publiczny, które uzasadniają umorzenie, to szerokie pojęcia, dlatego bardzo ważne jest wyczerpujące wyjaśnienie przez podatnika jego sytuacji. Najlepiej jest potwierdzić informacje zawarte we wniosku dokumentami i załączyć je do wniosku.

Uwaga:  W okresie stanu epidemii spowodowanej koronawirusem, do wniosku składanego do urzędu skarbowego za pośrednictwem Biznes.gov.pl, nie trzeba dołączać dokumentów potwierdzających okoliczności opisane we wniosku. W takim wypadku organ podatkowy rozpozna wniosek na podstawie materiału dowodowego zebranego we własnym zakresie. Jednak dołączenie dokumentów pozwoli przyspieszyć rozpoznanie sprawy.

    
2.3. Wniosek o rozłożenie na raty

Wniosek o rozłożenie podatku na raty najlepiej złożyć przed upływem terminu jego płatności. Jeśli podatnik złoży wniosek po tym terminie, to powstanie tzw.  zaległość podatkowa. W takim przypadku – oprócz zaległości – należy zapłacić też odsetki za zwłokę. Nie pozbawia to jednak możliwości złożenia wniosku o rozłożenie na raty całej należności.
Wniosek o rozłożenie na raty podatku należy złożyć jak najszybciej po stwierdzeniu, że podatnik nie jest w stanie zapłacić zobowiązania podatkowego w całości, także wtedy, kiedy powstanie zaległość podatkowa.
Wniosek o rozłożenie należności podatkowych na raty może złożyć:

• podatnik,
• płatnik (np. pracodawca),
• inkasent (np. osoba wyznaczona przez radę gminy do poboru podatku i wpłacenia go we właściwym terminie w gminie),
• spadkobierca podatnika lub płatnika,
• osoba trzecia.

Elementy, jakie powinien zawierać wniosek, określone zostały w art. 168 §2 ustawy Ordynacja podatkowa. Wniosek powinien zawierać co najmniej:

• treść żądania,
• wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz  jej adres (miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) lub adres do  doręczeń w  kraju, 
• identyfikator podatkowy, a  w  przypadku nierezydentów - numer i serię paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, lub inny numer identyfikacyjny, o  ile nie posiadają identyfikatora podatkowego.

Ponadto wniosek o rozłożenie na raty VAT powinien zawierać również datę i miejsce sporządzenia pisma, określenie naczelnika urzędu skarbowego, do którego kierowane jest podanie oraz warunki, na jakich podatnik chciałby spłacić VAT (wysokość i terminy poszczególnych wpłat).
Podatnik powinien przedstawić taki harmonogram spłaty, który umożliwi mu wywiązanie się z obowiązku zapłaty podatku. 
Wniosek musi zawierać uzasadnienie „ważnego interesu podatnika”. W tym celu należy przedstawić: okoliczności, które uniemożliwiają zapłatę VAT w ustawowym terminie, oraz sytuację finansowo-ekonomiczną, która na to wpływa. 
Kosztem, który zasadniczo ponosi podatnik w takim przypadku jest opłata prolongacyjna. Podstawę jej naliczenia stanowi kwota podatku lub zaległości podatkowej. Stawka opłaty prolongacyjnej wynosi 50% stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. Wysokość tej opłaty oblicza się z zastosowaniem stawki opłaty prolongacyjnej obowiązującej w dniu wydania decyzji (art. 57 Ordynacji podatkowej).
Opłatę prolongacyjną należy zapłacić w terminie, bowiem w przeciwnym przypadku decyzja o przyznaniu ulgi staje się nieważna (w części lub w całości). 
Wniosek należy złożyć:

• prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą – do urzędu skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania wnioskodawcy,
• prowadząc firmę jako osoba prawna (np. spółka z o.o.) lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej (np. stowarzyszenie) – do urzędu skarbowego właściwego dla siedziby podmiotu,
• nie posiadając siedziby w Polsce, ale stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce – do urzędu skarbowego właściwego dla stałego miejsca prowadzenia działalności,
• nie posiadając siedziby, ani na stałe nie prowadząc działalności gospodarczej w Polsce – do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście,
• osiągając przychody ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług co najmniej 5 mln euro netto rocznie w przeliczeniu na złotówki, w przypadku firmy z kapitałem zagranicznym - w jednym z wyspecjalizowanych (dużych) urzędów skarbowych właściwego wg siedziby firmy.

2.4. Zasady postępowania w celu uzyskania ulgi

W celu uzyskania ulgi należy:
I. Złożyć wniosek o rozłożenie na raty podatku, zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetek od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek. 
Wniosek powinien być podpisany. Wniosek złożony drogą elektroniczną, należy podpisać kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub  Profilem Zaufanym. Jeśli wniosek przesłano elektronicznie, to urząd wyśle poświadczenie jego odbioru na wskazany adres skrzynki ePUAP. 
W przypadku złożenia wniosku do niewłaściwego urzędu, wniosek zostanie przekazany do odpowiedniego organu. Podatnik dostaje informację o przekazaniu wniosku do właściwego urzędu.
II. Dołączyć wszelkie dokumenty, które uzasadniają  prośbę o ulgę – należy wykazać ważny interes swój lub interes publiczny. To może być m.in.:​

• oświadczenie o sytuacji finansowej, rodzinnej i majątkowej,
• informacje o bieżącej sytuacji finansowej (dane z okresowego bilansu, rachunku zysków i strat),
• wszelkie dokumenty, które potwierdzają, że istnieje realna możliwość spłaty zobowiązania we wnioskowanych terminach,
• druk ORD – HZ (oświadczenie o nieruchomościach i prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki przymusowej i rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego) lub oświadczenie o odmowie jego złożenia.

Ważne: Jeżeli podatnik nie dołączy dokumentów potwierdzających okoliczności, które wskazuje w uzasadnieniu, organ podatkowy rozpatrzy sprawę na podstawie materiału dowodowego zebranego we własnym zakresie.

Podatnik powinien pamiętać, że organ podatkowy jest związany treścią wniosku.  Oznacza to, że organ nie zastosuje innej ulgi, niż ta, o którą podatnik prosi we wniosku. Jeśli więc podatnik złoży wniosek o rozłożenie należności podatkowej na raty, organ podatkowy nie może zastosować innej ulgi (odroczenie terminu płatności, umorzenie zaległości podatkowej).

2.5. Decyzja o rozłożeniu na raty

W przypadku, gdy wniosek jest niepełny lub zawiera błędy formalne, urząd wezwie podatnika do uzupełnienia informacji. Termin na uzupełnienie to 7 dni  od daty otrzymania wezwania. W przypadku, gdy podatnik nie uzupełni wniosku, urząd nie rozpatrzy sprawy – podatnik otrzyma postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. Na takie postanowienie można złożyć zażalenie w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
Po rozpatrzeniu wniosku organ podatkowy wyda decyzję o rozłożeniu należności podatkowej na raty albo o odmowie jej rozłożenia na raty.
Jeśli wniosek spełnia wymogi, urząd  może uznać prośbę o spłatę należności podatkowej w ratach.  To oznacza, że zapłata należnych zobowiązań przesunie się w czasie. Raty należy wówczas zapłacić w terminach wskazanych w decyzji.
W sytuacji, gdy podatnik nie zapłaci w terminie którejkolwiek z rat, to decyzja o rozłożeniu należności podatkowej na raty w części dotyczącej tych rat wygaśnie z mocy prawa. A to oznacza, że należy jak najszybciej spłacić wymagane raty wraz z odsetkami za zwłokę. W  przypadku pozostałych rat, które nie są jeszcze wymagane, decyzja przyznająca ulgę pozostaje ważna. Jeśli jednak podatnik nie zapłaci 
w terminie trzech kolejnych rat, decyzja o rozłożeniu na raty wszystkich niezapłaconych rat wygaśnie. W takiej sytuacji należy zapłacić jednorazowo całość należności podatkowej pozostałej do spłaty wraz z odsetkami za zwłokę.
Urząd może też odmówić rozłożenia płatności na raty. Należy pamiętać, że rozstrzygnięcia w sprawach związanych z ulgami w spłacie należności podatkowych są uznaniowe. To oznacza, że nawet jeśli są powody przemawiające za przyznaniem ulgi, urząd nie musi jej udzielić. Po otrzymaniu decyzji odmownej podatnik może ponownie złożyć wniosek o rozłożenie na raty należności podatkowych, wskazując na nowe okoliczności,  które uzasadniają prośbę. W takiej sytuacji, organ zobowiązany jest przeprowadzić postępowanie w tym zakresie.  Nie ma podstaw do odmowy wszczęcia postępowania z tego powodu, że sprawa została poprzednio zakończona decyzją odmowną.

Urząd może też wydać  postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, gdy np.:

• podatnik złoży wniosek, choć nie ma do tego uprawnień (nie jest stroną sprawy),
• wniosek dotyczy spraw, których urząd nie może rozpatrzyć (brak podstawy prawnej).

Urząd może wydać decyzję o umorzeniu postępowania, gdy np.:

• nie ma jeszcze albo już nie ma zobowiązania podatkowego określonego we wniosku,
• zobowiązanie podatkowe się przedawniło.

3.    Umorzenie zaległości podatkowej

3.1. Zasada podstawowa

Umorzenie zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej to  ulga, która polega na zwolnieniu z obowiązku zapłaty wymienionych należności.  Ulga ta wynika z ww. art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji Podatkowej.
Zgodnie z art. 67d Ordynacji podatkowej, organ podatkowy może z  urzędu udzielać ulg w  spłacie zobowiązań podatkowych, o  których mowa w  art. 67a §  1 pkt  3, jeżeli:

1. zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w  postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne;
2. kwota zaległości podatkowej nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w  postępowaniu egzekucyjnym;
3. kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w  zakończonym lub umorzonym postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym albo sąd oddalił wniosek o  ogłoszenie upadłości;
4. podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5.000  zł, i  jednocześnie brak jest spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego oraz nie ma możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.

W  przypadkach, o  których mowa w ww. pkt  3 i 4, decyzję umarzającą zaległość podatkową pozostawia się w  aktach sprawy. Powołane przepisy stosuje się odpowiednio do umarzania zaległości płatnika lub inkasenta.
W przypadku, o  którym mowa w ww. pkt 3, organ podatkowy może umorzyć zaległość podatkową, jeżeli umorzenie nie będzie stanowiło pomocy publicznej lub będzie stanowiło pomoc de minimis w zakresie i na  zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w  ramach zasady de minimis.
Podatnik powinien pamiętać, że decyzja o umorzeniu zaległości podatkowej jest uznaniowa - to  urząd  decyduje, czy przyzna zwolnienie z obowiązku zapłaty zaległego podatku. Nawet jeśli podatnik złoży wniosek i spełni wszystkie wymagania, które uprawniają do umorzenia zaległości podatkowej, nie ma gwarancji, że taka ulga zostanie przyznana.  Urząd rozpatruje każdą sprawę indywidualnie.
 
3.2. Jakie należności podatkowe mogą być umorzone

Organ podatkowy uwzględniając  ważny interes podatnika  lub interes publiczny może umorzyć:

• zaległości podatkowe (w całości lub w części),
• odsetki za zwłokę (w całości lub w części),
• opłatę prolongacyjną, która jest ustalana przy odroczeniu terminu zapłaty lub rozłożeniu na raty podatku lub zaległości podatkowej.

Umorzenie może dotyczyć wszystkich zobowiązań podatkowych, w tym m.in. w zakresie VAT, PIT i CIT.
Jeśli podatnik otrzyma umorzenie całej zaległości, także odsetki zostaną umorzone. A w sytuacji, gdy podatnik wystąpi o częściowe umorzenie zaległości, to odsetki za zwłokę urząd umorzy w odpowiedniej proporcji.
Pojęcia ważny interes podatnika oraz interes publiczny omówiliśmy w pkt 2.2. artykułu.

3.3. Wniosek o umorzenie 

Wniosek o umorzenie zaległości podatkowej może złożyć:

• podatnik,
• spadkobierca podatnika lub płatnika,osoba trzecia.

Wniosek o umorzenie zaległości podatkowej, odsetek lub opłaty prolongacyjnej należy złożyć najwcześniej dzień po terminie płatności podatku. Nie można złożyć wniosku wcześniej, gdyż umorzenie dotyczy tylko zaległości podatkowych. 

Ważne: W okresie stanu epidemii spowodowanej koronawirusem, do wniosku składanego do urzędu skarbowego za pośrednictwem Biznes.gov.pl,  podatnik nie musi dołączać dokumentów potwierdzających okoliczności opisane we wniosku. Dołączenie jednak takich dokumentów przyspieszy rozpoznanie sprawy.

Wniosek o ulgę należy złożyć do właściwego organu podatkowego. Złożenie wniosku o umorzenie jest bezpłatne. Umorzenie zaległości podatkowej może mieć taką formę, jak w przypadku ulgi dotyczącej rozłożenia na raty.
    
3.4. Decyzja 

W przypadku, gdy wniosek jest niepełny lub zawiera błędy formalne, urząd wezwie podatnika do uzupełnienia informacji w terminie 7 dni  od daty otrzymania wezwania. Brak uzupełnienia powoduje, że urząd nie rozpatrzy sprawy – podatnik otrzyma postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. Na postanowienie można złożyć zażalenie w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
Jeśli wniosek spełnia wymogi, urząd  może uznać prośbę dotyczącą umorzenia spłaty. Urząd wydaje decyzję na podstawie wniosku lub z urzędu.

Urząd może też  odmówić umorzenia zaległego podatku, odsetek lub opłaty prolongacyjnej, bowiem rozstrzygnięcia w sprawach związanych z ulgami w spłacie należności podatkowych są uznaniowe. 
Po otrzymaniu decyzji odmownej można ponownie złożyć wniosek o umorzenie,  wskazując na nowe okoliczności,  które uzasadniają prośbę. W takiej sytuacji, organ zobowiązany jest przeprowadzić postępowanie w tym zakresie. Urząd może też wydać  postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania,  gdy np:

• podatnik złoży wniosek, choć nie ma do tego uprawnień (nie jest stroną sprawy),
• wniosek dotyczy spraw, których urząd nie może rozpatrzyć (brak podstawy prawnej)

Urząd może wydać decyzję o umorzeniu postępowania, gdy np.:

• nie ma jeszcze albo już nie ma zobowiązania podatkowego określonego we wniosku zobowiązanie podatkowe się przedawniło.

3.5. Umorzenie z urzędu

W niektórych przypadkach zaległe płatności organ podatkowy umarza z urzędu – na mocy art. 67d Ordynacji podatkowej. Taka sytuacja ma miejsce, gdy:

• zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że wydatki egzekucyjne w danej sprawie będą większe niż uzyskana przez urząd kwota;
• kwota zaległości nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia z egzekucji danej należności;
• uzyskana kwota zaległości nie odpowiada kwocie w zakończonym lub umorzonym postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym albo sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości*;

w przypadku śmierci podatnika, gdy nie zostawi żadnego majątku lub zostawi*:

• ruchomość, która nie podlega egzekucji,
• przedmioty codziennego użytku domowego (np. telewizor, pralka, lodówka), które łącznie są warte mniej niż 5.000 zł – przy czym nie ma innych spadkobierców niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, a zapłata zaległości nie ciąży na osobach trzecich.

* w tym przypadku, urząd pozostawia decyzję o umorzeniu w aktach sprawy.

 

Podstawa prawna: art. 57, art. 67a – 67d, art. 168 §  2 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa.