Zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym związane z korektą deklaracji VAT z kwotą „0” do zapłaty

Odpowiedź

Czytelnik może złożyć zarzuty w sprawie egzekucji administracyjnej do wierzyciela-organu podatkowego za pośrednictwem organu egzekucyjnego, który wszczął egzekucję, w terminie:

• 7 dni od dnia otrzymania odpisu tytułu wykonawczego,
• do 30 dni od dnia wyegzekwowania w  całości obowiązku, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych;
• w  terminie 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu postanowienia o  umorzeniu postępowania egzekucyjnego w  całości albo w  części.

Należy udokumentować przedstawiane zarzuty np. kopią korekty deklaracji z potwierdzonym doręczeniem jej do urzędu.
Jeżeli egzekucja została wszczęta po złożeniu przez Czytelnika korekty deklaracji VAT, to wierzyciel uzna zarzut za zasadny i wyda w tej sprawie postanowienie. 
Z chwilą, gdy postanowienie wierzyciela stanie się ostateczne postępowanie egzekucyjne zostanie umorzone. 
Jeżeli jednak, egzekucja została wszczęta przed złożeniem korekty deklaracji VAT, to wierzyciel oddali zarzuty, jednakże zleci organowi egzekucyjnemu umorzenie egzekucji.

Uzasadnienie

Z dniem 30 lipca 2020 roku weszły w życie radykalne zmiany w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zmiany te dotyczą m.in. środków zaskarżenia w sprawie prowadzonej egzekucji pieniężnej przez administracyjny organ egzekucyjny. Administracyjnym organem egzekucyjnym jest m.in. naczelnik urzędu skarbowego, który uprawniony jest do  stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w  egzekucji administracyjnej należności pieniężnych oraz  do zabezpieczania takich należności w  trybie i na  zasadach określonych w dziale IV ustawy egzekucyjnej.
Wierzycielem natomiast jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w  administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. 
Egzekucji administracyjnej podlegają m.in. podatki, opłaty i  inne należności, do których stosuje się przepisy działu III ustawy z  dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa.
W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych.
Organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną na wniosek wierzyciela i  na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego.
Wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z  chwilą:

1. doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego;
2. doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o  zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego;
3. podpisania protokołu zajęcia ruchomości przez  pracownika obsługującego organ egzekucyjny, jeżeli to podpisanie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego;
4. wpisu w  księdze wieczystej o  wszczęciu egzekucji z  nieruchomości lub złożenia wniosku o  wpis o  wszczęciu egzekucji z  nieruchomości do  zbioru dokumentów, jeżeli ten wpis lub to złożenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego.

Na tak wszczętą egzekucję zobowiązany może złożyć do  wierzyciela, za pośrednictwem  organu egzekucyjnego, zarzuty w  sprawie egzekucji administracyjnej nie później niż w  terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu tytułu wykonawczego.
Jeżeli zobowiązany nie zdąży złożyć zarzutów w ww. to może je złożyć nie później niż:

1. w terminie 30 dni od dnia wyegzekwowania w  całości obowiązku, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych;
2. w  terminie 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu postanowienia o  umorzeniu postępowania egzekucyjnego w  całości albo w  części.

W myśl art. 33 § 2 ustawy podstawą zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej może być:

1. nieistnienie obowiązku,
2. określenie obowiązku niezgodnie z  treścią obowiązku wynikającego z:
   a)    orzeczenia, o  którym mowa w  art.  3 i art.  4 ustawy egzekucyjnej,
   b)    dokumentu, o  którym mowa w  art.  3a § 1 ustawy egzekucyjnej,
   c)    przepisu prawa, jeżeli obowiązek wynika bezpośrednio z  tego przepisu,
3. błąd co do  zobowiązanego,
4. brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, jeżeli jest wymagane,
5. wygaśnięcie obowiązku w  całości albo w  części,
6. brak wymagalności obowiązku w  przypadku:
   a)    odroczenia terminu wykonania obowiązku,
7. b)    rozłożenia na  raty spłaty należności pieniężnej,
   c)    wystąpienia innej przyczyny niż określona w  lit. a i b.

Zarzut w  sprawie egzekucji administracyjnej określa istotę i zakres żądania oraz  dowody uzasadniające to żądanie.
Wierzyciel wydaje postanowienie, w  którym:

1. oddala zarzut w  sprawie egzekucji administracyjnej;
2. uznaje zarzut w  sprawie egzekucji administracyjnej:
   a)    w całości,
   b)    w części i w pozostałym zakresie oddala ten zarzut;
3. stwierdza niedopuszczalność zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej, jeżeli:
   a)    zarzut jest albo był przedmiotem rozpatrzenia w  odrębnym postępowaniu podatkowym, administracyjnym lub sądowym,
   b)    zobowiązany kwestionuje w  całości albo w  części wymagalność należności pieniężnej z  uwagi na  jej wysokość ustaloną lub określoną w  orzeczeniu, od którego przysługuje środek zaskarżenia.

Na postanowienie wierzyciela w  sprawie zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej przysługuje zażalenie.
Podkreślić trzeba, że organ egzekucyjny po otrzymaniu zawiadomienia o  wydaniu ostatecznego postanowienia o:

1. oddaleniu zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej albo stwierdzeniu jego niedopuszczalności - kontynuuje postępowanie egzekucyjne albo podejmuje zawieszone postępowanie egzekucyjne;
2. uznaniu zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej, o którym mowa w art. 33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku, niemająca charakteru trwałego, wystąpiła po wszczęciu egzekucji administracyjnej - zawiesza postępowanie egzekucyjne w  całości albo w  części;
3. uznaniu zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej, o  którym mowa w:
   a)    art.  33 § 2 pkt 1-5,
   b)    art.  33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku ma charakter trwały lub wystąpiła przed wszczęciem egzekucji administracyjnej
   - umarza postępowanie egzekucyjne w  całości albo w  części.

Wierzyciel z  urzędu występuje do  organu egzekucyjnego o  umorzenie postępowania egzekucyjnego w  całości albo w  części w  przypadku wystąpienia przyczyny określonej w:

1. art.  33 § 2 pkt 1-5;
2. art.  33 § 2 pkt 6, jeżeli przyczyna braku wymagalności obowiązku ma charakter trwały lub wystąpiła przed wszczęciem egzekucji administracyjnej.

Wniesienie przez  zobowiązanego zarzutu w  sprawie egzekucji administracyjnej, nie później niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu tytułu wykonawczego, zawiesza postępowanie egzekucyjne w  całości albo w  części z dniem doręczenia tego zarzutu organowi egzekucyjnemu do  czasu zawiadomienia tego organu o  wydaniu ostatecznego postanowienia w  sprawie tego zarzutu.
Podsumowując, Czytelnik może skorzystać ze swojego prawa i złożyć zarzuty w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu wykonawczego. Zarzuty składa się do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego, który wszczął egzekucję. Wniesienie zarzutu w tym terminie powoduje zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu zawiadomienia o wydaniu ostatecznego postanowienia w sprawie zarzutu. Przy czym złożenie zarzutów musi być poparte załączonymi dowodami. W przypadku złożenia korekty deklaracji należałoby do zarzutów dołączyć kopię złożonej korekty wraz z potwierdzeniem doręczenia jej do urzędu.

Zarzuty można również złożyć do 30 dni od dnia wyegzekwowania w  całości obowiązku, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych oraz w  terminie 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu postanowienia o  umorzeniu postępowania egzekucyjnego w  całości albo w  części.
 

Podstawa prawna: art. 1 a pkt 13, art. 2 § 1, art. 19 § 1, § 2, § 2a, § 4, § 7; art. 26 § 5, art. 27 § 1 pkt 9, art.33 § 1 - § 5; art. 34, art. 34a, art. 35 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.