Powstanie obowiązku podatkowego u franczyzobiorców z tytułu sprzedaży „usług promocyjno-marketingowych”

Odpowiedź

Wypłata wynagrodzeń należnych franczyzobiorcy jest określona w umowie i wynagrodzenia te powiązane są z okresami rozliczeniowymi, w związku z tym obowiązek podatkowy powstaje z ostatnim dniem każdego okresu tj. 30  czerwca, 30 września i 31 grudnia i 31 marca roku następnego. 
Co do zasady fakturę wystawia się nie później niż 15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. Zatem faktura powinna być wystawiona kolejno do 15 lipca, 15 października oraz 15 stycznia i 15 kwietnia roku następnego. W przypadku usług ciągłych możliwe jest wystawienie faktury przed wykonaniem usługi.

Uzasadnienie

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.
Natomiast, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Przepis ten ma zastosowanie odpowiednio do dostawy towarów. 
Przywołany przepis jest zgodny z art. 64 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy 2006/112/WE. Według tego zapisu państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.
Ustawa o VAT nie zawiera definicji „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Niemniej jednak, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 stwierdził, że „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym - charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.
Zatem, za sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.
Franczyzobiorca wykonuje usługi promocyjno-marketingowe...