ODPOWIEDŹ
Określenie nazwy dla świadczonych usług gastronomicznych opierać się powinno na nazewnictwie określonym w karcie dań.
UZASADNIENIE
Zasady oznaczania nazw towarów i usług na paragonach fiskalnych reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących. W myśl §8 ust.1 pkt 6 rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację Zgodnie z §8 ust.2 natomiast paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust.1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.
Nazwy towarów na paragonach i związane z tym właściwe przyporządkowanie stawek VAT określa sam podatnik, w taki sposób aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą, przy czym wprowadzony w cytowanych powyżej przepisach wymóg jednoznaczności wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Sposób dokonania jednoznacznej identyfikacji towaru w dużej mierze jest uzależniony od specyfiki prowadzonej działalności. Przepisy nie wykluczają stosowania przy określaniu nazw skrótów, z których podatnicy od dawna korzystają.
W przypadku stosowania kasy rejestrującej u świadczącego usługi gastronomiczne, tak jak w Pana przypadku, gdzie występuje duża gama oferowanych zestawów konsumpcyjnych i ewentualnie częsta ich rotacja, przy stosowaniu przepisu §8 ust.1 pkt 6 mogą pojawić się pewne trudności. W takim przypadku, gdy asortyment towarów jest większy niż np. liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy, lub liczba dostępnych w niej znaków, podatnik stosuje przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania towarów „odpowiednio” (§36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących), co oznacza, że dostosowuje stosowane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej użytkowanej kasy oraz bierze pod uwagę możliwość zastosowania skrótów w opisie w celu uzyskania jednoznaczności w określeniu towaru. Oczywiście bezwzględnie należy mieć na uwadze aby zastosowane nazewnictwo nie spowodowało przyporządkowania nieprawidłowej stawki VAT a także aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż opisana wyżej zasada dotycząca stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług nie wyklucza również stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów (jeśli uwarunkowania techniczne kasy na to pozwalają).
Podatnicy świadczący usługi polegające na dokonaniu szeregu czynności składających się na dostawę towaru mogą przy określeniu nazwy usługi wykorzystać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności. W przypadku usług świadczonych przez restauracje lub inne punkty gastronomiczne określenie nazwy dla świadczonych usług niewątpliwie opierać się powinno na nazewnictwie określonym w karcie dań (cenniku). Tym samym, jeśli produktem finalnym jest produkt składający się z wielu komponentów nie ma konieczności wyliczania wszystkich jego elementów składowych, chyba, że ma to wpływ na stawkę VAT. Natomiast dostosowanie nazewnictwa do innych oferowanych towarów w gastronomii to np. dla grupy towarów alkoholowych – zastosowanie nazwy piwo, wino, wódka lub dla grupy napojów bezalkoholowych – woda, sok. Natomiast stosowanie bardziej rozbudowanego nazewnictwa (wskazanie producenta, objętości) ma dla podatników, zważywszy zapis §8 ust.2 w związku z ust.1 pkt 6 rozporządzenia, jedynie charakter fakultatywny. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 12 września 2013 roku nr Nr PT7/033/1/589/MHL/13/RD-94492.
Wioletta Gramis
