Dokumentowanie opłat wyrównujących poziom narzutu

Stanowisko Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 23 kwietnia 2020 roku, nr 0111-KDIB3-3.4012.125.2019.1.PK. 

Sytuacja Podatnika

Spółka jest stroną Porozumienia cenowego zawartego z Ministerstwem Finansów, które to określa metodologię ustalania cen transferowych w transakcji sprzedaży produktów przetwórstwa owocowego, w tym świadczenia usług zawartej przez Spółkę z jej Udziałowcem - spółką austriacką. Spółką kalkuluje ceny transferowe sprzedaży produktów i usług w oparciu o metodę marży transakcyjnej netto w oparciu o koszty rzeczywiste. W ciągu roku kalkulacja cen i rozliczenie pomiędzy stronami odbywa się według kosztów planowanych. Spółka dokonuje aktualizacji cen sprzedaży produktów i usług w ciągu roku nawet kilkakrotnie z uwagi na zmieniające się składniki kalkulacji cen (np. cena surowca, koszty zmienne lub stale). Oznacza to, iż w trakcie roku podatkowego dochodzi do zmiany cen produktów i usług udokumentowanych wystawionymi już fakturami. 
W związku z powyższym Spóła wystawia Udziałowcowi faktury korygujące.
Według zapisu w Porozumieniu cenowym (Punkt 4.4.1) do końca pierwszego tygodnia stycznia (teraz z uwagi na zmianę roku obrotowego na kończący się ostatniego dnia lutego, termin ten to koniec pierwszego tygodnia marca) Spółka dokonuje rozliczenia cen sprzedaży według kosztów rzeczywistych za okres 11 miesięcy + 12 miesiąc wg kosztów planowanych. Ostateczne wyrównanie cen sprzedaży do poniesionych kosztów rzeczywistych odbywa się do 2 miesięcy po zakończeniu roku obrotowego. Również we wniosku o przedłużenie Porozumienia cenowego Spółka opisuje proponowany mechanizm kalkulacji ostatecznej ceny transferowej produktów i usług. Według zaproponowanego brzmienia kalkulacja ma przebiegać w trzech krokach, z czego jedynie dwa kroki będą dokumentowane dla celów podatkowych.
W okresie dwóch miesięcy od zakończenia roku obrotowego Spółka będzie mogła dokonać rozliczenia z Udziałowcem poprzez wystawienie noty uznaniowej lub obciążeniowej, aby osiągnąć ustalony w Porozumieniu dolny poziom dochodowości.

Stanowisko Dyrektora

Stosownie do art.106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Dyrektor stwierdził, że skoro otrzymywane lub wypłacane przez Spółkę opłaty wyrównujące poziom narzutu nie odnoszą się do konkretnych faktur w tym poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych (z opisu sprawy wynika, że „omawiana kalkulacja i dokonywana korekta dotyczy ogółu transakcji dokonywanych pomiędzy Spółą i Udziałowcem w trakcie przyjętego roku podatkowego”), to dokonana lub otrzymana przez Spółkę płatność będąca korektą poziomu narzutu, nie powoduje obowiązku korekty rozliczeń dotyczących transakcji pomiędzy Spółką a Udziałowcem. Jednocześnie korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (in plus lub in minus) zakładanego poziomu narzutu nie wiąże się z czynnością wzajemną. Wyrównanie to, do ustalonego między Spółką a Udziałowcem poziomu, nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. 
Tym samym korekta narzutu nie stanowi wynagrodzenia za usługę, dostawę towaru czy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym wyrównanie to nie powinno być dokumentowane fakturami, w tym fakturami korygującymi. Natomiast na gruncie podatku VAT nie ma przeciwskazań aby wyrównanie narzutu było dokumentowane notami księgowymi, które pozostaje bez wpływu na rozliczenia podatku VAT.

Podstawa prawna: art. 106b ust.1, art.106j ust.1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług.