VAT marża do świadczonych usług

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 14 maja 2019 roku, nr S-ILPP4/4512-1-245/15/19-S/ISN.

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawca jest osobą prawną oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi polegające na sprzedaży za pośrednictwem swojej strony internetowej usług hotelarskich (usługa noclegowa świadczona przez podmiot trzeci na rzecz beneficjenta tej usługi) oraz innych usług dodatkowych związanych z zakwaterowaniem (wyżywienie, dojazd do hotelu, parking, itp.). Dodatkowo Wnioskodawca nabywa i odsprzedaje usługi przelotów pasażerskich krajowych i zagranicznych. Działalność Wnioskodawcy polega na zakupie i dalszej sprzedaży usług hotelowych, usług dodatkowych związanych z pobytem w hotelu oraz przelotów pasażerskich krajowych i międzynarodowych. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług hotelarskich oraz innych wymienionych powyżej usług odbiorcom w ten sposób, że do ceny sprzedaży dolicza swoją marżę. 

Wnioskodawca sprzedawał następujące usługi: usługi hotelowe, usługi wyżywienia, usługi dojazdu do hotelu (w tym usługi taksówkowe), usługi parkingowe, usługi przelotów pasażerskich krajowych i zagranicznych. Usługi te nie były świadczone bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nabywał i odsprzedawał te usługi na rzecz kontrahentów. Usługi były sprzedawane pojedynczo lub kilka na raz, w zależności od potrzeb klienta końcowego. Sprzedawane usługi ostatecznie świadczone były na terenie kraju oraz na terenie krajów Unii Europejskiej (na terenie Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Grecji, Portugalii), jak i na terenie krajów poza Unią Europejską (na terenie Szwajcarii, Stanów Zjednoczonych, Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Tajlandii, Turcji, Bahrajnu, Wietnamu, Australii, Hong Kongu). Usługi będące przedmiotem wniosku sprzedawane są krajowym i zagranicznym podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. 

Stanowisko Dyrektora

Zgodnie z art.119 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.  Jak wynika z treści art. 119 ust. 2 ustawy – przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Jak stanowi art.119 ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik: działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek i przy świadczeniu usługi nabywa towary 
i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania usług turystyki procedurą marży. 

Ponadto, zgodnie z art.8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zatem podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Zakup a następnie odsprzedaż danej usługi nie zmienia jej charakteru, a podmiot kupujący i odsprzedający usługę traktowany jest jak usługodawca. 

Dyrektor wskazał, że usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Oznaczo to, że usługa turystyki, o której mowa w art.119 ustawy, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Natomiast w omawianej sprawie Wnioskodawca, oprócz sprzedaży usług hotelowych (oraz usług ściśle związanych z pobytem w hotelu, tj. śniadaniem, usługą parkingową, dojazdem do hotelu), usługą transportu, nie będzie świadczył na rzecz klientów jakichkolwiek innych usług. Zatem skoro czynności Wnioskodawcy ograniczą się wyłącznie do sprzedaży usług hotelowych (wraz z usługami dodatkowymi) i odrębnie usług transportowych, i nie będą towarzyszyć temu jakiekolwiek inne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz klientów, to odsprzedaż ww. usług nie będzie podlegać opodatkowaniu według szczególnej procedury marży, gdyż usług tych nie można zaklasyfikować jako usługi turystyki. Nie można bowiem uznać, że ww. czynności stanowią kompleksową usługę, na którą składają się liczne świadczenia, mające na celu rekreację i wypoczynek. 

Zatem przedmiotowe usługi powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych właściwych dla usług hotelowych (wraz z usługami dodatkowymi) i usług transportowych, a nie na zasadzie VAT marży, o której mowa w art. 119 ustawy, która ma zastosowanie wyłącznie przy świadczeniu usług turystyki. 

Podstawa prawna:  art.8 ust. 2a, art.119 ust.1 -3  ustawy o podatku od towarów i usług.