Korekta rachunków po przekroczeniu limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia z VAT

ODPOWIEDŹ

Tak, podatnik, który nie dopełnił obowiązku rejestracji do VAT po przekroczeniu limitu ma prawo skorygować rachunki wystawione od chwili przekroczenia limitu zwolnienia z VAT. Należy skorygować wystawione rachunki drugim rachunkiem do kwoty „zero” i wystawić w ich miejsce faktury VAT z uwzględnieniem podatku VAT należnego.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę w wys. 150 tys. zł, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Zatem podmiot, który w momencie przekroczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług, nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów tego podatku i tym samym błędnie dokumentował czynności świadczenia usług rachunkami zamiast fakturami VAT, powinien niezwłocznie dokonać rejestracji jako VAT czynny na druku VAT-R, z datą przekroczenia limitu, oraz opodatkować podatkiem VAT transakcję, która spowodowała utratę zwolnienia z VAT oraz następne.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art.32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż kwota zapłaty, określona na rachunku jest kwotą brutto zawierającą w sobie podatek od towarów i usług. Kwota zapłaty powinna wynikać z zawartej między stronami umowy i w sytuacji, gdy stanowi ona wartość netto, powinno to wyraźnie wynikać z postanowień umownych. A zatem stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez...