Złożenie do depozytu należności z faktury a obowiązek korekty odliczonego podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy

Odpowiedź

Jeżeli Spółka złożyła kwotę świadczenia wynikającą z faktury do depozytu sądowego za zgodą sądu, a następnie spełniła wszystkie przesłanki określone w art. 467 i następnych Kodeksu cywilnego, a przede wszystkim nie odebrała złożonego depozytu, to nie będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku w trybie określonym w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem złożenie świadczenia do depozytu traktowane będzie jak jego spełnienie.

Uzasadnienie

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uprawniają podatnika do skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona – art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. 
Prawo do powyższej korekty przysługuje gdy spełnione są poniższe warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1508 oraz z 2018 r. poz. 149, 398, 1544 i 1629), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; 
2. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1: 
   a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, 
   b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; 
3. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. 

Powyższe prawo do korekty przez podatnika będącego wierzycielem, przekłada się na obowiązek podatnika dłużnika do korekty odliczonej kwoty podatku. W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dłużnik zobowiązany jest skorygować odliczoną kwotę podatku naliczonego najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji – ust. 1a i 1b powyższego artykułu. 
W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. 
Z powyższych uregulowań wynika, iż określonym uprawnieniom podatnika wierzyciela odpowiadają określone obowiązki podatnika dłużnika. Istotny jest tu brak zapłaty należności określonej na fakturze wystawionej dłużnikowi przez wierzyciela. 
W przedmiotowej sprawie wątpliwość dotyczy potraktowania na równi z zapłatą złożenia kwoty wynikającej z faktury do depozytu sądowego, w przypadku wątpliwości co do podmiotu, któremu podatnik dłużnik winien dokonać powyższej płatności. 
Dokonując wykładni językowej powyższych przepisów uregul...